Nëse ka një portret që i shkon shumë opozitës së sotme është Fatmir Mediu. Brenda tij përmblidhen gjithë tiparet, gjithë hallet dhe gjithë arsyet përse politikanët në Shqipëri nuk ikin kurrë në shtëpi, edhe kur dështojnë si politikanë.
Arsyeja kryesore është se në politikë ata përfaqësojnë hallet e tyre. Dhe hallet e tyre zgjidhen duke mos ikur kurrë.
Mediu ka një fjalor me rreth 60 fjalë, të cilat i kombinon me shpejtësi marramendëse me njëra- tjetrën, pa qenë i sigurtë për kuptimin që kanë, nëse ti e ndërpret dhe i thua “Të lutem ma përsërit pak çfarë the?”
Ka si bosht të fjalimeve të tij gjithnjë një “qëllim të mirë”, fjala vjen bashkimin kombëtar, të cilin mund ta ilustrojë me faktin që ka ngrënë drekë me Ramushin në Lalëz, unitetin politik që mund ta shpjegojë me faktin që ka qenë në seminar në Uashington me Damianin, dialogun mbarëkombëtar që mund ta ilustrojë me faktin që është agjent rajonal për të mbledhur njerëz tek “Mëngjesi i Lutjeve”, kthimin dhe kompensimin e pronave të cilën e shpjegon si peng të Sabri Godos, partneritetin me NATO, BE dhe SHBA etj, të cilin e shpjegon me faktin që ka qenë ministër i Mbrojtjes etj.
Vishet gjithnjë shtrenjte dhe është gati të të tregojë dyqanet ku i ka blerë rrobat, kryesisht në SHBA. Madje një butik në Uashington e ka vendosur foton e tij si klient VIP, ngaqë e di kryetar të Partisë Republikane në Albany, kryqyetet i shtetit të Nju Jorkut. Ashtu e ka kuptuar shitësi prezantimin.
Shoqërohet gjithnjë me nga një sponsor nga pas, të cilin e prezanton gjithnjë si “djalë i mirë, biznesmen”. Nga një prej tyre e pat pësuar në Milano më 1999, duke i kushtuar një proces gjyqësor që e dënoi me 4 vite burg si shoqërues trafikantësh.
Ka në pronësi një parti politike dhe një OJQ. Partinë politike e shet për të marrë mandatin nga PD, kurse OJQ e ka për të siguruar ftesa për seminare e konferenca ndërkombëtare, që të shfaqë dimensionin ndërkombëtar të budallallëkut të tij.
Prej vitit 2001 kur ka hyrë në parlament, është zgjedhur rregullisht si deputet i Partisë Demokratike dhe ndoshta do të ishte harruar nga politika, sikur më 2008 të mos ishte bërë praktikisht ortaku i Shkëlzen Berishës në biznesin e Gërdecit, tragjedia e të cilit i mundësoi atij të merrte peng familjen Berisha dhe ta mbante ende në politikë për të mos u ndëshkuar.
Se di ç’fat të zi kam, por dhe këtë të vit të ri mu shfaq në ekran me ato 60 fjalët e tij të kombinuara si ata kubat me fjalëkryqe, në të cilin si “qëllim të mirë” kishte “bashkimin e opozitës”, të cilën këtë herë e donte të bashkuar rreth Berishës, ndryshe ata të tjerët do të konsideroheshin ushtarë të Edi Ramës.
Gjatë vitit që shkoi atij ju rihap procesi i pezulluar i hetimit të tragjedisë së Gërdecit, ku prokuroria ka kërkuar fillimisht për të afërsisht gjashtë vite burg.
Sa herë që e thërrisnin në prokurori, kishte aftësinë të mos i bashkohej “Foltores” dhe të bënte sikur kërkonte unitet në opozitë. Por sa herë që SPAK binte në qetësi, ai bënte thirrje për unitet, por i bashkohej Foltores.
Kur Berisha bëri thirrje për mitingun e 6 dhjetorit kundër Samitit të BE në Tiranë, ai u distancua, pastaj pasi e pa që goditja e Berishës dominoi lajmet, u shfaq pro Berishës.
Tani rrija mendoja se në çfarë faze duhet të jetë hetimi i SPAK kur dëgjoj “qëllimet e mira” të Mediut për bashkimin e opozitës rreth Berishës.
Me siguri që duhet të jetë i qetë, pasi ka dalë disa foto në Uashington në seminare dhe u ka çuar fjalë atyre se e kam mirë me SHBA. Nga ana tjetër, ka siguruar Berishën se ata do ta mbyllin çështjen që i kanë hapur për shkak të të birit, se ka fol me disa amerikanë, por për këët duhet unitet që të dalim mirë në zgjedhje se ndryshe na e rihapin prapë.
Këto janë arsyet që mbajnë në këmbë lidershipin opozitar.
Janë pak a shumë arsyet perse Berisha nuk ikën në shtëpi, por qëndron për t’ia lënë partinë djalit të tij Shkëlzenit, përse ilir Meta këmbehet me Monikën në krye të partisë dhe përse Fatmir Mediu, që nuk ka asnjë votë në këtë vend, qëndron në politikë vetëm se ka bërë një krim, duke varrosur 26 vet të gjallë me djalin e Berishës, dhe financohet nga kriminelë. Dhe ne presim që SPAK në fund të thotë se kësaj çështjes Gërdecit i ka kaluar koha. Mediut dhe Berishës jo.