Dean Obeidallah*
Pas çdo gjëje që ka bërë Donald Trump – që nga përqafimi i hapur i fanatizmit, te trajtimi i dështuar i Covid-19 (për të cilin sondazhet tregojnë se shumica e amerikanëve ishin kritikë), e deri tek përpjekjet për të penguar demokracinë – është e vështirë të besohet se diçka mund ta frenojë mbështetjen ndaj tij të dishepujve të ish-Presidentit.
Por një editorial i ri i botuar nga New York Post, “Heshtja e Trumpit në 6 Janar është mallkim,” duhet ta shqetësojë atë, duke pasur parasysh aksesin e gazetës tek një audiencë besnike pro-Trump dhe statusin e saj si një nga xhevahiret e kurorës së perandorisë mediatike të Rupert Murdoch.
E përditshmja me prirje konservatore nuk është ndonjë botim i rastësishëm anti-MAGA; përkundrazi i dha Trumpit një mbështetje të plotë kur ai kandidoi për rizgjedhje në vitin 2020, ndërsa thoshte se një administratë e Xho Bajdenit “do të sillte një të majtë socialiste”.
New York Post është një tabloid që arrin votuesit e Trump atje ku janë. Gazeta, e themeluar në vitin 1801 nga Alexander Hamilton, ka një reputacion tërheqës për lexuesit e klasës e thjeshtë. Në vitin 2021, Post e përshkroi veten si gazeta e gjashtë më e madhe në Shtetet e Bashkuara, duke thënë se më shumë se 80 milionë njerëz lexojnë përmbajtjen e saj online çdo muaj.
Një gjë për New York Post që duhet ta shqetësojë Trumpin është ngjashmëria e saj me të në taktikat që përdor: Nuk përmbahet kur godet njerëzit – madje edhe dikë si ish-Presidenti, të cilin dikur e kishte kampion. Gazeta është e njohur për përdorimin e gjuhës së qartë, të drejtpërdrejtë dhe shënjestrimin e fuqishëm – dhe kjo është pikërisht pikante në editorialin e saj për Trumpin.
Editoriali filloi: “Ndërsa ndjekësit e tij sulmuan Kapitolin, duke bërë thirrje që zëvendëspresidenti i tij të varej, Presidenti Donald Trump u ul në dhomën e tij private të ngrënies, duke parë TELEVIZOR, e duke mos bërë asgjë. “Për tre orë, shtatë minuta.”
Post-i e shqiptoi kohën në orë – në vend që të thoshte “187 minuta”, ashtu siç bënë ligjvënësit në seancën e komitetit të Kongresit – për të përcaktuar më qartë sasinë e kohës që kaloi nga momenti kur Trump përfundoi fjalimin e tij më 6 janar, deri kur më në fund shpërndahu një video në orën 16:17, duke u kërkuar mbështetësve të tij të shkonin në shtëpi.
Duke e thënë me butësi, “tre orë, shtatë minuta” tingëllon shumë më gjatë se 187 minuta – zgjatja e kohës që shumica në botën politike dhe mediat përdorin për të matur mosveprimin e Trumpit – dhe Post e thekson këtë.
Nga atje, editoriali u bë më i rëndë për Trump-in. Në qortimet e tij, editoriali theksonte se Trump ishte i vetmi person që mund t’i kishte ndaluar mbështetësit e tij të zemëruar, por ai vetëm sa i përkeqësoi gjërat.
“Për turpin e tij të përjetshëm, pasi ndihmësit e tmerruar iu lutën që t’u bënte thirrje publikisht ndjekësve të shkonin në shtëpi, ai në vend të kësaj, i fryu më tej flakëve” duke shkruar në Twitter se zëvendëspresidenti i tij, Mike Pence, nuk kishte “guximin” për të bllokuar çertifikimin kongresional të fitores së Kolegjit Zgjedhor të Bajdenit.
New York Post shkroi se objektivi i pathyeshëm i Trumpit përmes gjithë asaj zallamahie ishte “të gjente çdo mjet – mallkuar pasojat – për të bllokuar transferimin paqësor të pushtetit”. Duke vënë në dukje se Departamenti i Drejtësisë duhet të vendosë rreth sjelljes së mundshme kriminale të Trump-it, bordi editorial i gazetës arriti në përfundimin se “si një çështje parimi, si një çështje karakteri, Trump e ka provuar veten të padenjë për të qenë përsëri shefi ekzekutiv i këtij vendi.”
Menjëherë pasi New York Post botoi editorialin e tij, bordi editorial i një botimi tjetër të Murdoch, The Wall Street Journal, gjithashtu goditi Trump në një editorial të titulluar “Presidenti që qëndroi i palëvizur më 6 janar”
Gazeta shkroi se, nga të gjitha sjelljet e dënueshme nga Trump të paraqitura nga komiteti i 6 janarit gjatë disa javëve të fundit, “më tmerruese” ishin dëshmitarët që përshkruanin se si “megjithe trazirat e tërbuara … Ai u ul duke parë TV, duke postuar tweet-e nxitëse dhe duke refuzuar të dërgonte ndihmë.”
Këto editoriale përputhen me historinë rrëqethëse të pikturuar nga komiteti i 6 janarit i një Presidenti që refuzon të veprojë si mbështetësit e tij brutalisht rrahën oficerët dhe të vënë rrethimin në selinë e legjislaturës së kombit tonë. Trump nuk bëri thirrje për zbatimin e ligjit apo për Gardën Kombëtare, tha komiteti. Ai nuk mblodhi stafin e tij për të gjetur mënyra për të ndaluar sulmin. Ai nuk e ka lëshuar menjëherë një video ku kërkon që përkrahësit e tij të shkojnë në shtëpi – pavarësisht lutjeve të një mori këshilltarësh të tij dhe zyrtarëve të Uashingtonit se ai e bën pikërisht këtë, duke përfshirë avokatin e tij në Shtëpinë e Bardhë dhe vajzën e tij Ivanka.
Jo, ai e pa sulmin të shpalosej në televizion për orë të gjata.
Gjykimi i shëndoshë na thotë se nëse Trump do të shqetësohej nga sulmet e shkaktuara nga mbështetësit e tij, ai do të kishte përdorur pushtetin e tij të pamasë si President për t’i ndalur ato. Nuk ka asnjë “anë tjetër” të kësaj historie. Nuk ka paqartësi. Në fakt, edhe në vërshimin e tij të postimeve në internet pas dëgjimit të së enjtes – edhe pse ai sulmoi pjesëmarrës të ndryshëm nga seanca – ai nuk iu përgjigj akuzës se ai thjesht bëri shiqajet gjatë sulmit.
Një gjë është krejtësisht e qartë në këtë pikë: njerëzit ose mbështesin Donald Trump ose ata mbështesin Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Nuk ka mbivendosje. Edhe ish-Posti i Nju Jorkut që dikur e donte Trumpin, po na thotë se sjellja e ish-Presidentit atë ditë nuk mund të mbrohet.
*The Daily Beast