Nga Gary Kokalari
Sipas mendimit tim, pretendimi i Sali Berishës se 6 milionë dollarët që po paguhen për lobistë amerikanë me qëllim që të pastrohet nga shpallja “non grata” nga Departamenti i Shtetit po vijnë nga “patriotë” shqiptaro-amerikanë është, me një fjalë, broçkull.
Deri sa kjo çështje të bëhej publike, nuk kisha dëgjuar kurrë për Nuredin Secin—dhe unë kam qenë aktiv në komunitetin shqiptaro-amerikan më gjatë se shumica. Nuk di asgjë për të përveç asaj që kam lexuar. Nga sa kuptoj, ai është një kontraktor ndërtimi në pjesën veriore të New Jersey-t—një zonë që e njoh mirë, pasi aty kam lindur dhe jam rritur. Të jesh kontraktor ndërtimi në atë zonë mund të jetë një biznes fitimprurës, por a është aq fitimprurës sa të mund të garantojë pagesa prej 6 milionë dollarësh me ritëm prej 250 mijë dollarësh në muaj? Nuk besoj.
Sa për idenë se “patriotë” shqiptaro-amerikanë po kontribuojnë për të rehabilituar imazhin e Berishës, unë di diçka për mbledhjen e fondeve për kauza legjitime shqiptare. Kam qenë themelues, anëtar bordi dhe drejtues i disa organizatave jofitimprurëse shqiptaro-amerikane. Kam ndihmuar në krijimin e Fondacionit Shqiptar të Ndihmës, i cili dërgoi ndihma humanitare për shqiptarët pas rënies së komunizmit. Një nga bashkëthemeluesit tanë ishte Abdullah Hoxha, një biznesmen i respektuar dhe djali i ndjerit Isa Hoxha, udhëheqësi fetar i komunitetit mysliman shqiptar në Nju Jork.
Kam shërbyer gjithashtu në bordin e Fondit të Ndihmës për Kosovën, i cili ofroi ndihmë gjatë dhe pas luftës në Kosovë. Anëtarë të tjerë të bordit ishin Sami Repishti, Donika Bardha, Fadil Berisha dhe Avni Mustafaj. Dhe kam qenë themelues, arkëtar dhe drejtues i fushatave të mbledhjes së fondeve për Këshillin Kombëtar Shqiptaro-Amerikan (NAAC), i cili hapi zyrën e parë lobuese në Washington, D.C., për të mbrojtur interesat shqiptare. Kjo nismë u mbështet nga disa prej shqiptaro-amerikanëve më të njohur, përfshirë Anthony Athanas, Ekrem Bardha, Bruno Selimaj dhe Sami Repishti, i cili shërbeu si president i NAAC-it.
Në total, gjatë kohës sime me këto organizata, kemi mbledhur rreth 1 milion dollarë—me transparencë të plotë për burimet dhe përdorimin e fondeve.
Rreth një vit pasi NAAC hapi zyrën në Washington, dhashë dorëheqjen për të punuar për kauza shqiptare përmes rrugëve të tjera, megjithatë vazhdova të bashkëpunoja me NAAC në disa projekte—si lobimi për ndërhyrjen amerikane në Kosovë dhe për të kundërshtuar ndikimin agresiv grek në rajon. NAAC eventualisht mbylli zyrën e saj në mesin e viteve 2000. Edhe pse nuk kisha më qasje në dokumentacionin e saj financiar, nga burime të besueshme më është thënë se gjatë ekzistencës së saj prej 20 vjetësh, është e dyshimtë nëse NAAC arriti të mblidhte më shumë se 1 deri në 2 milionë dollarë. Një nga arsyet kryesore pse ndaloi operimin ishte pikërisht vështirësia për të mbledhur fonde të mjaftueshme për të mbajtur aktivitetin.
Pse ka rëndësi kjo në lidhje me situatën aktuale të Sali Berishës dhe fondet që supozohet se po mblidhen nga “patriotët”? Para së gjithash, sepse organizatat si NAAC, Fondacioni Shqiptar i Ndihmës dhe Fondi i Ndihmës për Kosovën funksiononin me transparencë të plotë. Së dyti, sepse drejtoheshin nga figura të njohura dhe të respektuara të komunitetit shqiptaro-amerikan. Dhe ndoshta më e rëndësishmja, sepse ishin të përkushtuara ndaj kauzave që bashkonin dhe përfitonin shqiptarët në tërësi.
Përveç një pakice që ende mendon me mendësi fisnore, dyshoj fort se ka shumë shqiptarë që e shohin si kauzë të denjë heqjen e sanksioneve ndaj familjes Berisha.
Prandaj, pyetja është: nga po vijnë realisht këto 6 milionë dollarë që po përmenden nga zoti Seci dhe këta të ashtuquajtur “patriotë”? Dhe kush janë ata? Ndoshta nuk do ta marrim kurrë vesh. Por nëse e marrim, unë do të isha i gatshëm të vë bast se një pjesë e konsiderueshme e këtyre fondeve vjen nga persona shumë, shumë afër Sali Berishës—ndoshta edhe nga vetë familja e tij. Nëse kjo rezulton e vërtetë, atëherë SPAK ka për detyrë të hetojë nëse janë shkelur ligjet kundër pastrimit të parave. Dhe nëse janë shkelur, duhet të përcaktohet nëse Chris LaCivita, Katie Wiles (vajza e Susie Wiles), apo ndonjë person tjetër i lidhur me Continental Strategy, ka qenë në dijeni të burimit të fondeve dhe nëse kanë ndihmuar në ndonjë mënyrë transferimin e tyre.