Një mikut tim dje i kish rënë në sy diçka që po ashtu më bëri dhe mua përshtypje. Gazetarët që ishin në konferencë shtypi me Berishën dhe që siç është traditë janë gazetarë që ai në një farë mënyre i lejon ta pyesin, pasi jo çdo kush është i lirë të shkojë në konferencë shtypi me të, ishim shumë të lirshëm në pyetjet e tyre. Pavarësisht nga media ku punonin dhe shumica punojnë në mediat e afërta me Berishën ata po silleshin si gazetarë të lirë.
Thuajse gjithë pyetjet e tyre i referoheshin faktit që Berisha tani ishte person në ndjekje penale, dhe e trajtonin si të tillë.
Edhe pse në tre katër raste ai i shantazhoi direkt me emra, njërit duke i thënë “e ke gabim” tjetrit “po bën shërbime për qeverinë”, njërës i thoshte po “i shërben atij që nuk i ke shërbyer” , dhe plot shantazhe të tjera, askush nuk u step. Thuajse të gjithë i bën pyetjet e tyre.
Dhe kjo ishte një surprizë e kendshme për mua dhe shumë të tjerë të cilët natyrisht kemi vite që shikojmë, që përballë Berishës, janë ata që u jep leje Berisha dhe pyetjet që do ai.
Dje ishte diçka krejt ndryshe. Të njëjtët gazetarë, ose së paku gazetarë që së fundmi kishin harruar ta pyesnin, por vetëm dëgjonin broçkullat e tij, dje ishin njerëz të lirë.
Dhe liria e tyre është pikësëpari produkt i “burgut” qe po i troket të Sali Berishës.
Çlirimi së pari u ndje tek gazetarët dhe kjo është një shenjë shumë e mirë për shoqërinë. Prej dje thuajse gjithë shtypi, përveç televizionit të djalit të tij që në fakt duhet të jetë në inventarin e sekuestrove të pasurive të paligjshme, po botojnë gjithë gjëmat e Berishës me kompleksin “Partizani”, mënyrën se si ka vënë shtetin në shërbim të vajzës së tij, për të rrëmbyer pronën. Në fillim duke ndryshuar ligje që lejonin ta kërkonin atë, pastaj duke ndryshuar ligje që ta përfitonin e kështu me radhë deri tek ndryshimi i destinacionit dhe kthimi në 17 kulla.
Por ndryshe nga shtypi, duket se politika nuk e ka aq të lehtë të ndahet prej tij. Përveç atyre që kanë halle të ngjashme si puna e Ilir Metës apo të tjerëve brenda ish PD, ajo që është interesante ka të bëjë me heshtjen e partive të tjera politike opozitare.
Kur ndodhin arrestime nga socialistët dhe që kanë ndodhur me shumicë, socialistët reagojnë.
Në të gjitha rastet ata kanë mbështetur hetimet edhe pse kanë dorëzuar para drejtësisë njerëzit më të rëndësishëm të pushtetit të tyre këto dhjet vite.
Në asnjë rast as Edi Rama, por as Partia Socialiste apo institucione te tjera, nuk kanë bërë betejë politike me SPAK dhe drejtësinë e re dhe kur në disa raste teprimet kanë qenë ekstreme dhe dënimet kane qene sa për statistikë.
Por arrestimi i dhëndrit të Berishës dhe marrja e pandehur e Berishës e ka heshtur spektrin politik opozitar.
Partia Demokratike e Lulzim Bashës e cila ka një qëndrim parimor pro SPAK dhe hetimeve të tij në këtë rast ka heshtur. Ose së paku ka heshtur deri tani, pa asnjë pikë kuptimi.
Droja se demokratët do të mërziten nëse PD zgjedh mes SPAK dhe Berishës është një keqkuptim i madh. Demokratët janë një hapa para çdo opozitari në sjelljen ndaj Berishës duke e lënë atë të përballet vetëm me familjen e tij përballë drejtësisë. Ata e lanë te vetëm tek selia duke mos ju bërë krah si hajdut zyrtar. Të tjerët janë pas tyre.
Gazmend Bardhi po ashtu një fraksion pa identitet i opozitës, i cili u nda nga Berisha për shkak të “non gratës’ dhe më pas u nda nga Basha për të shkuar tek “non grata”, tani hesht edhe pse kauza e tij e vetme politike ka qenë drejtësia.
Dhe ai me sa duket llogarit që nëse demokratët e dëgjojnë të distancohet nga Berisha nuk e duan më.
Po ashtu partitë e tjera të vogla opozitare që tentojnë të bëjnë gjoja lëvizje të reja brenda opozitës kanë mbyllur gojën. Kam dëgjuar vetëm Endri Shabanin të ndjehet i gëzuar për këtë proces gjyqësor nga gjithë ata që janë kritikë me qeverinë. Të tjerët gëzohen fshehurazi se ende kanë frikë se e merr vesh Berisha.
Përballja e Berishës me drejtësinë po kthehet në një lakmus për të kuptuar kush është i lirë të dalë kundër tij dhe kush jo.
Brenda PD, personazhet që mbrojnë Berishën janë shumë pak dhe qesharak, por ata që heshtin janë shumë dhe kjo tregon pafuqinë për tu përballur me të.
Tani kemi një datë në historinë e re të drejtësisë që është drejtësia para ndëshkimit të Berishës dhe pas saj. Dhe e kemi të qartë çfarë lirie prodhoi dhe për kë e prodhoi fillimi i gjykimit të bëmave të tij.
Është si një ditë që fillon e i jep fund tranzicionit, duke na e bërë të qartë kë do marrë me vete politikisht dhe kë do lërë të lirë të ecë me këmbët e veta.