Donald Trump është kthyer. Por mos u gaboni: kjo ishte disfata e Joe Biden. Pas një palë zgjedhjesh të konsideruara “ne fije te perit”, të gjithë po shikojnë mbrapa të gjitha vendimet e kandidatit humbës Kamala Harris apo dhe gafat e saj për të kuptuar se ku gaboi.
Kjo nuk duket aq e lehtë. Trump ka fituar edhe votën popullore, duke marrë me vete “shtetet e lëkundur” si dhe duke kthyer në favor të tij disa gara për Senatin. Ai e zgjeroi epërsinë e tij të zonave të kuqe dhe ngushtoi humbjet e tij në ato blu.
Nënpresidentja Kamala Harris u shoqërua nga një dorëzim i pastër, i orkestruar me siguri. Por ajo zgjodhi një shok si zëvendës Tim Ëalz në vend të Josh Shapiro, guvernatorit popullor të Pensilvanisë. Ajo gjithashtu u fsheh nga shtypi dhe nuk u lejua të japë intervista duke mbajtur fjalime me një “sallatë fjalësh”. Edhe pse asgjë nga këto tani duket se nuk kishte rëndësi pasi në fund të fundit ishte e lidhur në mënyrë të pakthyeshme me Biden.
Ajo nuk mund t’i shpëtonte rolit të saj për të mbuluar rënien e tij. As ajo nuk mund t’i shpëtonte trashëgimisë së tij katastrofike. Përpara se Biden të largohej nga gara, dukej sikur Trump do të kishte një garë të lehtë. Harris u dha demokratëve mjaft entuziazëm për të shmangur një kolaps edhe më të madh, por ajo nuk mundi ta ndryshonte atë trajektore. Zgjedhjet përfunduan pak a shumë aty ku ishin në korrik, një shpërthim të Trump.
Amerikanët ia falën shumë keqbërje të Trump. Jo sepse ndryshuan opinionet e tyre për të, por sepse besonin se ajo mund të bënte një punë më të mirë se Biden. Vitet e inflacionit të lartë hëngrën buxhetet familjare. Kufiri u la i hapur. Krimi u rrit. Afganistani iu braktis talebanëve pasi amerikanët kishin lënë kokën atje për 20 vjet. Putin dhe Hamasi vrapuan me egërsi.
Amerikanët në të gjithë vendin u rebeluan, me votuesit hispanikë në krye. Demokratët u përballën me vështirësi përballë të bardhëve europiane, latinëve jugperëndimorë, njujorkezëve, Virginias së pasur dhe jugorëve në Karolinën e Veriut dhe Georgia. Votuesit arabë në Miçigan braktisën Kamalën për shkak të luftës në Gaza ishin “qershia mbi tortë”.
Sa herë që Biden shfaqej në fushatë, ai i bënte gjërat edhe më keq. Ai tha se Trump duhej të mbyllej dhe se votuesit e tij ishin “plehra”. Ai gjithashtu mbrojti Ron DeSantis kur Harris u përpoq të thoshte se guvernatori i Floridës po refuzonte t’i pranonte thirrjet e saj pasi uraganet shkatërruese po afroheshin drejt shtetit jugor.
Gjithçka që u përpoqën demokratët dështoi. Ata menduan se aborti do të ishte një plumb argjendi, dhe po, fituan disa vota për këtë çështje. Por në përgjithësi, votuesit nuk pranuan të injoronin ekonominë, kufirin dhe sigurinë kombëtare mbi abortin. DeSantis madje rrëzoi një amendament të abortit në Florida.
Të gjitha të tjerat, paditë, akuzat e pafundme rreth 6 janarit, përpjekja për të hequr Trumpin nga fleta e votimit, madje edhe polemika konfuze mbi një aktor komik që bënte shaka të këqija, dështuan.
Doli se amerikanët kujdeseshin më shumë për veten sesa për Trump. Dhe ata thjesht vendosën, miliona prej tyre, mendojnë se ishin më mirë nën udhëheqjen e tij sesa me Biden.
Bidenit iu dha në dorë një shumicë popullore, kontrolli i të dy Dhomave të Kongresit, mediat kryesore në favor të tij, një atmosferë emergjente kombëtare gjatë pandemisë Covid dhe analistët thanë se ai mund të ishte “transformues”.
Koha është që Joe të shkojë në një shtëpi të moshuarish. Po ashtu edhe koha që demokratët të kthehen në tabelën e llogarive. Kjo nuk funksionoi dhe amerikanët kanë parë mjaft.Daily Mail