Gjendet e vdekur një tjetër shkencëtare e huaj në Greqi

Një tjetër shkencëtare e cila kishte shkuar me pushime në Greqi është gjetur e vdekur. Bëhet fjalë për shkencëtaren britanike Natalie Christopher, e cila u zhduk në një ishull grek pak ditë më parë ndërsa doli për të bërë vrap dhe nuk u kthye më.

Sipas autoriteteve greke Christopher u gjet në fund të një gryke të thellë 20 metra pranë plazhit Kerame të mërkurën nga një zjarrfikës vullnetar.

Sipas autoriteteve një shkëmb duket se e ka zënë poshtë shkencëtaren britanike.

Zëdhënësi i policisë Theodoros Chronopoulos tha që ishte shumë herët për të thënë nëse ajo ra ose u shty.

Po ashtu hetuesit kanë gjetur njolla gjaku në shtratin e 34-vjeçares në shtëpinë e pushimit, ku ajo po qendronte me të dashurin e saj.

Ndërkohë, policët kanë thënë për The Sun Online se njollat e gjakut të gjetura në çarçafët e shtratit të Natalie janë dërguar në një laborator. Sipas raportimeve, i dashuri i viktimës tha se njollat ishin rezultat i rrjedhjes së gjakut nga hundët.

Ky është rasti i dytë ku një shkencëtare e huaj gjen vdekjen në Greqi. Vetë pak kohë më parë shkencëtarja amerikane Suzanne Eaton u përdhunua dhe më pas u vra në Kretë. Krimi u krye nga një burrë vendas dhe sulmi seksual ishte motivi i ngjarjes.

Flirtimet nacionaliste të qeverisë së re dhe e ardhmja e pasigurt e Greqisë

Nga Gazmend Kapllani

Pas një dekade trazirash qeveria e sapozgjedhur po premton të vendosë Greqinë në rrugën e rimëkëmbjes ekonomike – por flirtimet e saj me nacionalizmin populist dhe retorikën anti-imigrante janë shkaqe për të cilat duhet të shqetësohemi.

Ekziston një anekdotë të cilën e tregojnë mes tyre politikanët në Greqi teksa pijnë një filxhan me kafe.

Jean Marie Le Pen, lideri i vjetër e Frontit Kombëtar Francez të ekstremit të djathtë, vizitoi Greqinë në mesin e viteve 1990 për të dhënë bekimet e tij në krijimin e Frontin Kombëtar Grek (Ethniko Metopo), një grup i vogël i ekstremit të djathtë, që më pas u drejtua nga Makis Voridis .

Kur një gazetar grek e pyeti Le Pen pse partitë ultranacionaliste të ngjashme me Frontin Kombëtar Francez nuk ishin në gjendje të bëheshin forca politike relevante në Greqi, kumbari e së djathtës ekstreme franceze të pasluftës u përgjigj: “Sepse në Greqi të gjitha partitë politike janë ultra –nationaliste”

Është thjeshtëzuar disi si thënie, siç ndodh zakonisht me anekdotat por ka pjesën e së vërtetës brenda saj. Sido që të jetë, politika greke ka kaluar nëpër ndryshime dramatike që atëherë.

Në vitet 1990, Greqia po shijonte momentin më të mirë të historisë së saj moderne, ndërkohë që shumica e fqinjëve të saj ballkanikë po merreshin akoma me mbeturinat e lëna nga regjimet e tyre komuniste apo tmerret e luftërave jugosllave. Nacionalizmi ishte i fortë në Greqi (gjithnjë ka qenë), por ekonomia po bënte shumë përpara.

Pastaj, dhjetë vjet më parë, erdhi rënia e shkaktuar nga “kriza e borxheve”. Grekët po vërshonin me zemërim kundër sistemit të korruptuar politik dhe klasa e mesme i trembej kolapsit.

Për t’i vënë vulën gjithçkaje, një valë e madhe refugjatësh sirianë u përpoqën t’i shpëtonin ferrit dhe u strehuan në brigjet greke. Shumë prej tyre tashmë kanë lënë Greqinë, duke vazhduar udhëtimin drejt veriut evropian. Të tjerët ndihen të bllokuar në Greqi, duke jetuar në kushte të tmerrshme dhe ata ende shpresojnë se një ditë do të largohen në një vend tjetër në veri të Europës.

Zemërimi kundër establishmentit politik dhe ksenofobia në rritje solli në krye forcat e reja politike: Syriza në të majtën e demokracisë sociale dhe Agimi i Artë në të djathtën ekstreme të së djathtës ekstreme.

Në vitin 2012, Agimi i Artë u bë partia e parë e dhunshme neo-naziste që hyri në parlamentin e zgjedhur në mënyrë demokratike të një vendi europian pas Luftës së Dytë Botërore. Në zgjedhjet e fundit, Agimi i Artë nuk u rizgjodh në parlament, duke humbur me një numër të vogël votash – por ajo do të vazhdojë të përfaqësohet në Parlamentin Europian.

Shumë grekë nxorën një psherëtimë lehtësimi me përjashtimin e Agimit të Artë, pasi ata kanë përjetuar praninë e saj shtatë vjeçare në parlamentin grek si një poshtërim personal.

Megjithatë, një tjetër parti e ekstremit të djathtë tani ka hyrë në parlament. Ajo quhet Zgjidhja Greke (Elliniki Lysi) dhe ideologjia e saj bazohet në antisemitizëm, një përmbledhje me bollëk të teorive të konspiracionit dhe një formë e veçantë e fundamentalizmit fetar. Udhëheqësi i kësaj partie është Kyriakos Velopulos i cili thotë se gjaku i pastër arian grek rrjedh në venat e Jezusit, dhe se për më tepër ai zotëron letra të shkruara nga vetë Jezusi.

Zgjidhja Greke është gjithashtu e përfaqësuar në Parlamentin Evropian, duke e bërë Greqinë vendin e vetëm në legjislaturën evropiane, jo vetëm me një, por edhe me dy parti të së djathtës ekstreme.

Sigurisht, ekziston një dallim thelbësor midis dy grupeve të ekstremit të djathtë: Agimi i Artë është një bandë e banditëve të dhunshëm ndërsa Zgjidhja Greke është një grup kllounësh. Por ne nuk duhet të nënvlerësojmë faktin se në të djathtën ekstreme, kllounët dhe banditët kanë bashkëjetuar gjithmonë në harmoni.

Duke ndjekur fushatën zgjedhore në Greqi, nuk u impresionova nga ajo që u tha, por nga ajo që u la pa thënë. Nuk pati diskutim serioz për sfidat e mëdha që vendi përballet pas dhjetë vjet trazirash.

Në fund, Demokracia e Re fitoi zgjedhjet me një shumicë domethënëse (më shumë se tetë përqind), por Syriza mbajti pjesën më të madhe të votuesve, duke ringjallur kështu sistemin tradicional dypartiak, i cili i dha Greqisë stabilitetin e tij institucional pas rënies së juntës ushtarake në vitin 1974.

Kreu i Demokracisë së Re Kyriakos Mitsotakis është fituesi i madh i zgjedhjeve. Mbetet për t’u parë nëse ai do të jetë në gjendje të imponojë vlerat politike të modës së vjetër të së kaluarës, mbi tendencat e forta ekstreme të së djathtës që egzistojnë në partinë e tij.

Rritja e fundit e lëvizjeve nacionaliste-populiste në të gjithë Evropën, e shoqëruar nga rënia e partive të vjetra të djathta konservatore, do ta komplikojë më tej detyrën e tij.

Emigracioni, një çështje shumë e ndjeshme në Greqi, do të jetë prova më e madhe në lidhje me qëndrimin e qeverisë së re greke për çështje thelbësore që lidhen me nacionalizmin dhe racizmin, respektin për të drejtat e njeriut dhe barazinë.

Deri më tani, diskursi i Demokracisë së Re për emigrantët dhe refugjatët ka qenë shpesh armiqësore, kështu që ka shqetësim të thellë midis emigrantëve dhe refugjatëve në Greqi se vendi i tyre në shoqëri do të përkeqësojë dhe të drejtat e tyre, mes të cilave edhe qasja tashmë e kufizuar në shtetësinë greke.

Mitsotakis u kujdes për t’i ushqyer më tej këto frika që nga dita e tij e parë kur mori pushtetin, duke vendosur të shfuqizojë Ministrinë e Imigracionit dhe vendosjen e emigracionit nën krahun e Ministrisë së Rendit Publik. Simbolizmi në politikë ka rëndësi dhe ky vendim sjell kujtime të këqija nga një e kaluar jo shumë e largët – kur emigrantët u ndoqën në rrugë dhe u trajtuan brutalisht nga policia greke.

Shumë fytyra të Alexis Tsipras

Mitsotakis (kryeministri) dhe Alexis Tsipras (ish kryeministri) mund të shihen si dy tregime politike në shoqërinë aktuale greke.

Mitsotakis vjen nga një dinasti familjare, anëtarët e së cilës kanë qenë në pushtet në Greqi, për të paktën gjysmë shekulli.

Tsipras vjen nga një sfond i klasës së mesme. Ai nuk është i arsimuar në Harvard si Mitsotakis, por ai është një politikan dinak dhe karizmatik i Ballkanit i cili është në gjendje të “ofrojë” persona të ndryshëm për bashkëbisedues të ndryshëm.

Gjatë këtyre katër viteve e gjysmë si kryeministër i Greqisë, ai ka ‘luajtur’ role të ndryshme: shantazhisti i Evropës (me referendumin e shpëtimit të Syriza në vitin 2015, i cili rrezikoi të shndërrohej në Grexit shkatërrues) dhe në të njëjtën kohë, mbrojtësi i ashpër i BE-së.

Ai ka luajtur gjithashtu rolin e udhëheqësit populist anti-kapitalist (me një dobësi për Venezuelën e Chavezit dhe Kubën e Kastros) dhe gjithashtu një mik i kapitalizmit modern; oportunisti i majtë i cili qeveriste në koalicion me një grup kombëtar-populistësh të krahut të djathtë (Grekët e Pavarur) – qeveria e parë në Europën e pasluftës e përbërë nga të majtët dhe ultranacionalistët; dhe burrë-shteti vizionar që arriti Marrëveshjen e Prespës për t’i dhënë fund mosmarrëveshjes së gjatë të Greqisë me Maqedoninë e Veriut.

Askush nuk e di me siguri se cila, nga të gjitha këto personalitete politike, do të mbizotërojë në të ardhmen e Tsipras.

Sa i përket Mitsotakis, ai ka qenë në gjendje, deri më tani, t’i mbajë të gjithë të lumtur – centristët dhe ‘ekstremistët’, liberalët dhe neo-të djathtët.

Ai ka premtuar, mbi të gjitha, që ta kthejë Greqinë në rrugën e duhur, financiarisht. Formula e tij për të arritur këtë është mjaft e thjeshtë: ai e do kapitalizmin dhe për këtë arsye kapitalizmi do ta dojë atë përsëri. Mbetet për t’u parë se si kjo çështje dashurie do të evoluojë.

Mitsotakis gjithashtu ka premtuar të luftojë nepotizmin në administratën shtetërore dhe klientelizmin, edhe pse ai vetë është ‘produkt’ i një nepotizmi të tillë dhe kapitalizmi klientelist. A do të kthehet kundër traditës së tij familjare dhe do të flakë një rrugë drejt ringjalljes së vërtetë të zhvillimit social në Greqi?

Marrëveshja e Maqedonisë nxit pakënaqësinë nacionaliste

Pozicioni i Greqisë në Ballkan nuk është më ai i një udhëheqës rajonal, pasi politikanët dhe mediat greke kanë punuar shumë për të minuar rolin udhëheqës të vendit të tyre.

Establishmenti politik grek mbështeti Slobodan Millosheviçin gjatë luftërave jugosllave, duke luajtur rolin e të dyshuarve në shtete të dobëta si Shqipëria dhe Maqedonia. Mediat greke mbeten ende ndër më të pavërtetat kur është fjala për Ballkanin.

Konflikti i pafund mbi emrin e Maqedonisë e bëri Greqinë pjesë të problemeve të Ballkanit dhe jo të zgjidhjes së tyre. Marrëveshja e Prespës që Tsipras kishte guximin të përfundonte – kundër kundërshtimit të fortë të Mitsotakis dhe partisë së tij – më tepër ndihmoi Maqedoninë e Veriut të dilte nga pyjet, sesa Greqinë.

Në vend të kësaj, ajo nxiti një valë të pakënaqësisë nacionaliste në Greqi që mund të kishte luajtur një rol vendimtar në humbjen e Syriza. Le të shpresojmë se Mitsotakis nuk do t’i bëjë gjërat më keq. Nëse qeveria e tij e re vazhdon të luajë me nacionalizëm, në fund ajo mund të ketë një efekt bumerang: një kulm i ultranacionalizmit mund të përballojë një goditje vdekjeprurëse ndaj përpjekjeve greke për rimëkëmbjen ekonomike dhe të luajë në duart e grupeve ekstremiste.

E nisa këtë analizë me një anekdotë rreth kumbarit te së djathtës franceze Jean Marie Le Pen duke vizituar mikun e tij grek Makis Voridis në mesin e viteve 1990.

Që atëherë, ka një det të tërë ndryshimesh. Vajza e Le Pen, Marine Le Pen, ka qenë në gjendje të bëjë Frontin Kombëtar Francez forcën kryesore politike të së drejtës politike në vend.

Makis Voridis, sot një anëtar i spikatur i Demokracisë së Re në pushtet, sapo u bë Ministër i Zhvillimit Bujqësor në qeverinë e re greke.

Midis gjithë kësaj, ai ka paguar shërbimet e tij besnike në një tjetër parti të ekstremit të djathtë, LA.OS. pasi ai dha dorëheqjen nga Front Nacional. Vorides njihet gjerësisht si një anti-semitist i vendosur. Ai në njëfarë mënyre është ai “gishti i keq” që qëndron në qeverinë e re dhe tregon se sa e vështirë do të jetë që zoti Mitsotakis t’i mbajë përgjithmonë të gjithë të lumtur në Partinë e tij, centristët dhe të djathtët e të djathtës, liberalët dhe neo-të djathtët …/Marrë nga BIRN, përkthyer nga Realstory.al

#Gazmend Kapllani është autor dhe gazetar poliglot. Ai jeton dhe jep mësim. Romani i tij i katërt, ‘Wrongland’, i botuar tashmë në gjuhën shqipe dhe greke, do të botohet në frëngjisht në shtator. Ai është gjithashtu gazetar në Greqi dhe shkruan për të përditshmen më të madhe, “TA NEA”.

Meta nxin Shqipërinë te grekët. 6 deklaratat e tij të gënjeshtërta

Presidenti Ilir Meta ka dhënë së fundi një intervistë në gazetën greke “Kathimerini” ku ka nxirë situatën në Shqipëri dhe e ka bërë Shqipërinë të duket, (siç thotë gazetari grek), sikur ndodhet në buzë të greminës.

Një president shqiptar që i bën një përshkrim të tillë vendit në shtetin fqinj Greqinë, ku dihet se si janë marrëdhëniet mes dy vendeve dhe roli që mund të luaj Greqia në tetor në hapjen e negociatave.

Ajo gjithmonë e ka kushtëzuar votën e saj pro Shqipërisë, imagjinoni tani me këtë intervistë të presidentit që e nxjerr vendin tonë një vend ku nuk respektohen ligjet.

Realstory ka bërë bërë një listë me deklaratat e Metës që nuk qëndrojnë dhe të thëna ashtu rezultojnë gënjeshtra.

1-“Unë vazhdoj palodhur e me vendosmëri të bëj çdo përpjekje për ta parë vendin tim që të funksionojë brenda kufijve të tij kushtetues si dhe ato të sundimit të ligjit”.

Është e pavërtetë për shkak se Presidenti nuk qëndroi në kufijtë e tij kushtetues, por i tejkaloi ato duke nxjerrë një dekret për anulimin e zgjedhjeve. Akt që nuk është i parashikuar në Kushtetutë dhe tejkalon kompetencat e Presidentit.

2-“Unë kam qenë gjithmonë shumë i hapur dhe bashkëpunues me kryeministrin”

Aspak e vërtetë. Kur nxorri dekretin për anulimin e zgjedhjeve presidenti nuk e thirri kryeministrin në takim (ftesa për takim ka ardhur shumë vonë, 1 ditë para zgjedhjeve). Ndërsa përplasjet me Ramën kanë nisur që me dekretimin e ministrit të Brendshëm Sandër Lleshaj dhe më pas me mos dekretimin e Gent Cakajt, që të dyja aktet e presidentit në kundërshtim me Kushtetutën dhe në mungesë të plotë bashkëpunimi me kryeministrin.

3-“Kam bërë një betim sublim si President i Republikës për të respektuar dhe mbrojtur Kushtetutën e vendit tim dhe unë do t’i mbetem besnik atij premtimi deri në ditën e fundit në këtë zyrë”.

Së fundi presidenti ka treguar se nuk i ka qëndruar aspak besnik këtij betimi. Që me dekretin e anulimit të zgjedhjeve, me thirrjet për të bojkotuar zgjedhjet, apo me ftesën e fundit që shqiptarët t’i bashkohen protestës së opozitës, Meta ka treguar se nuk është një figurë mbi palët, (siç e kërkon Kushtetuta), por është palë me opozitën.

4-“Kushtetuta jonë është jashtëzakonisht e qartë në përcaktimin e Presidentit të Republikës si autoriteti i vetëm shtetëror që gëzon të drejtën për të dekretuar datën e zgjedhjeve dhe Gjykatën Kushtetuese si autoriteti i vetëm me kompetencë për të gjykuar kushtetueshmërinë e një akti kushtetues”.

PO është e vërtetë: Në Kushtetutë përcaktohet që Presidenti Dekreton datën e zgjedhjeve, por ama nuk i jep atij asnjë të drejtë që ta çdekretojë atë. Në kundërshtim të hapur me Kushtetutën. Ndërsa Gjykata Kushtetuese me një vendim të mëparshëm të shkruar të bardhë mbi të zezë, se nuk analizon dekrete pasi ato janë akte administrative dhe jo kushtetuese.

5-“Unë thjesht e kam gërmëzuar qartë dhe saktë se si një grup i strukturuar, që praktikon taktika të një shteti paralel është duke synuar dhe kërkuar kapjen totale të shtetit në Shqipëri, gjë që u shërben agjendave të fshehta”.

Akuzat për një shtet paralel drejtuar Sorosit e morën përgjigjen të hënën në mbrëmje nga vetë filantropisti amerikan. Ai tha se: “karakterizimi që Presidenti Meta i ka bërë kësaj përpjekjeje kaq publike si një komplot, është i çuditshëm. Ne presim që të takohemi në të ardhmen e afërt me Presidentin Meta, në bazë të ftesës që na ka dërguar”.

6-“Bazuar në këtë besim, unë kam paraqitur përsëri një propozim të ri për të mbajtur zgjedhje trillojëshe më 13 tetor: zgjedhjet vendore, parlamentare dhe presidenciale. Megjithatë, nuk kam dëgjuar ende asnjë propozim kundërshtuese, ose reagim ndaj propozimit tim. Jam ende duke pritur, me durim”.

E para: propozimi i Metës për 3 palë zgjedhje është sërish antikushtetues. Zgjedhjet vendore u mbajtën dhe u njohën nga ndërkombëtarët. Ai nuk mund të dekretojë datë zgjedhje vetëm 9 muaj para afatit kushtetues dhe ky propozim është komplet jasht çdo lloj afati. Ndërsa presidenti në Shqipëri zgjidhet nga parlamenti dhe jo nga populli. Pra nuk ka zgjedhje presidenciale sepse këtë Kushtetuta e thotë shumë qartë.

E dyta: Përgjigjen nga Rama e ka marrë menjëherë në shumë forma. Madje më e fundit është ngritja e Komisionit Hetimor për shkarkimin e tij. Ndoshta Meta pret ende përgjigje nga Basha pasi ai ende nuk ka folur për zgjedhjet në 13 tetor dhe për zgjedhjet presidenciale.

Intervista e e plotë e Presidentit Meta dhënë për gazetën “Kathimerini”

Stavros Tzimas (Gazetari): Duke lexuar deklaratat dhe intervistat Tuaja së fundi, dikush mund të kujtojë se Shqipëria ndodhet në buzë të greminës. E tillë është gjendja?

Presidenti Meta: Shqipëria është një vend modest, me një popullsi shumë të re europiane, me burime natyrore të pasura dhe e bekuar me bukuri natyrore mahnitëse. Shqipëria është një anëtare e NATO-s, e pozicionuar në mënyrë të vendosur në procesin e integrimit europian, duke pritur që të hapë negociatat e pranimit të saj.

Fatkeqësisht, prej disa kohësh Shqipëria ka qenë në qendër të lajmeve ndërkombëtare për një sërë çështjesh që lidhen me mosfunksionimin e sundimit të ligjit. Si kreu i shtetit të këtij vendi të mrekullueshëm, nuk mund të mos jem i shqetësuar për këto hapa prapa që duken sikur po përshkallëzohen në përmasa shqetësuese.

Në cilësinë e Presidentit të Republikës, unë mbart përgjegjësinë shtetërore për të adresuar në mënyrë të përgjegjshme çdo aspekt që na largon nga reformat dhe trajektoret tona europiane, duke pasur parasysh se ky është objektivi më unifikues dhe strategjik i popullit shqiptar.

Deklaratat e mia realiste nuk bëjnë gjë tjetër veçse e pranojnë këtë të vërtetë të trishtë, ndërsa unë vazhdoj palodhur e me vendosmëri të bëj çdo përpjekje për ta parë vendin tim që të funksionojë brenda kufijve të tij kushtetues si dhe ato të sundimit të ligjit.

Në këtë moment Shqipëria gjendet në një krizë të thellë kushtetuese, institucionale dhe përfaqësuese. Është përgjegjësia ime të mos qëndroj në heshtje, por të kontribuoj në zgjidhjen e kësaj krize sa më parë që të jetë e mundur, në mënyrë që të mos humbasim mundësinë e vendimit që do të merret nga Këshilli Europian në tetor për të hapur negociatat e pranimit me vendin tonë.

Gazetari: Përplasja Juaj me Kryeministrin z. Rama ka marrë karakteristikat e hakmarrjes. Njëri lëshon akuza shumë të rënda kundër tjetrit dhe tani Kryeministri ka vënë në lëvizje procedurën e shkarkimit Tuaj. Keni ndërmend të pranoni një vendim të Parlamentit për shkarkimin Tuaj? Nëse jo, çfarë do të bëni?

Presidenti Meta: Në Shqipëri sot ka vetëm një konflikt madhor. Është konflikti mes kryeministrit dhe shtetit të së drejtës, demokracisë dhe pluralizmit politik. Ky është “nëna” e të gjitha konflikteve të tjera.

Unë kam qenë gjithmonë shumë i hapur dhe bashkëpunues me kryeministrin, me të gjitha institucionet shtetërore dhe aktorët politikë për të nxitur një qasje pozitive dhe konstruktive politike për t’u përqendruar në reformat e integrimit, si përparësi kryesore për vendin tonë.

Përgjegjësia ndaj shtetit dhe interesi më i mirë kombëtar kanë qenë dy parimet e vetme udhëheqëse në ushtrimin e detyrës time dhe unë kurrë nuk do t’i komprometoj ato për hir të marrëdhënieve personale.

Kam bërë një betim sublim si President i Republikës për të respektuar dhe mbrojtur Kushtetutën e vendit tim dhe unë do t’i mbetem besnik atij premtimi deri në ditën e fundit në këtë zyrë.

Çdo çështje që lidhet me aktet ose vendimet kushtetuese mund të gjykohet vetëm dhe veçanërisht nga Gjykata Kushtetuese, duke përfshirë këtu edhe dekretin e Presidentit të Republikës për të anuluar zgjedhjet e 30 qershorit 2019, ose përpjekjet politike të shumicës qeverisëse për të shkarkuar Presidentin e Republikës.

Kushtetuta jonë është jashtëzakonisht e qartë në përcaktimin e Presidentit të Republikës si autoriteti i vetëm shtetëror që gëzon të drejtën për të dekretuar datën e zgjedhjeve dhe Gjykatën Kushtetuese si autoriteti i vetëm me kompetencë për të gjykuar kushtetueshmërinë e një akti kushtetues.

Është në të drejtën e kryeministrit, apo të dikujt tjetër që të kërkojë e të përpiqet të kapë me çdo kusht të gjitha institucionet e pavarura, por Shqipëria i ka thënë autoritarizmit njëherë e përgjithmonë “kurrë më”.

Gazetari: Folët për një plan instalimi të një junte që ka si qëllim krijimin e shtetit paralel në Shqipëri dhe në Kosovë, dhe përcaktuat si ‘’njeri të përshtatshëm‘’ për të, Edi Ramën, dhe frymëzues, Xhorxh Sorosin. Çfarë dini konkretisht për këtë plan?

Presidenti Meta: Unë thjesht e kam gërmëzuar qartë dhe saktë se si një grup i strukturuar, që praktikon taktika të një shteti paralel është duke synuar dhe kërkuar kapjen totale të shtetit në Shqipëri, gjë që u shërben agjendave të fshehta.

Është e qartë se këto agjenda nuk janë gjë tjetër, veçse në mospërputhje me anëtarësimin tonë në NATO, me procesin tonë të integrimit në BE, ose edhe me partneritetin tonë strategjik me SHBA-në.

Demokracia dhe sundimi i ligjit gjenden në zemër të këtyre marrëdhënieve dhe si të tilla, ato kurrë nuk do të jenë subjekt për negociata.

Shqiptarët e sinqertë dhe punëtorë nuk do të pranojnë kurrë të jenë koloni në shërbim të pastrimit të parave dhe të krimit të organizuar ndërkombëtar. Ata kurrë nuk do të pranojnë të keqpërdoren si shkak për turbullira në një rajon ku ata kanë qenë historikisht më të paqtët, megjithëse kanë kaluar vuajtje të tmerrshme. Shqiptarët e kanë bërë zgjedhjen e tyre, për t’u bashkuar me NATO-n dhe Bashkimin Europian. Askush nuk mund t’ia ndërrojë rrugëtimin këtij projekti strategjik. Kjo duhet të jetë e qartë!

Gazetari: Cila është përgjigja për ata që mendojnë se Shqipëria është kthyer në Kolumbinë e Europës për shkak të narkotikëve? Shënoj këtu se ky imazh në botë është krijuar prej akuzave që bëhen brënda Shqipërisë për përfshirje të pushtetit politik me narkotikët, akuza që arrijnë të shigjetojnë edhe vetë Kryeministrin.

Presidenti Meta: Agjencitë e specializuara ndërkombëtare kanë ngritur shqetësimin e tyre në lidhje me këto dukuri negative, të cilat, dhe unë duhet ta theksoj këtë, nuk kanë të bëjnë fare me shumicën e madhe të njerëzve tanë të jashtëzakonshëm.

Ne nuk mund të lejojmë që të besojmë në mënyrë naive se këto raporte bazohen në debatet e brendshme. Këto janë çështje serioze, që konsiderohen më profesionalisht nga ato agjenci, të cilat ndihmojnë me zemërgjerësi institucionet tona për të përmirësuar dhe rritur kapacitetet e Shqipërisë në luftën botërore kundër kultivimit të narkotikëve dhe trafikimit të tyre.

Janë pikërisht këto raporte dhe skandale të tjera të ekspozuara në mediat vendase dhe ato ndërkombëtare, që kanë krijuar dyshime lidhur me vullnetin e vërtetë politik të investuar nga aktorët shtetërorë në këtë luftë.

Në këtë drejtim, dua të theksoj nevojën për të shumëfishuar përpjekjet e agjencive të zbatimit të ligjit në këtë fushë, duke mbështetur plotësisht të gjitha ato gra dhe burra të guximshëm, të cilët përballen çdo ditë me këta fajtorë kriminelë.

E urrej shprehjen “Shqipëria është Kolumbia e Europës”, që përdoret nga shumë media tani për tani, sepse vendi im ka potencial të jashtëzakonshëm për t’u bërë Zvicra e Ballkanit.

Gazetari: Me një atmosferë të tillë politike, mendoni se vendi juaj duhet të marrë datë hapjeje të negociatave të anëtarësimit në vjeshtë? Nëse Ju do të ishit në vend të një udhëheqësi të një vendi europian, do të votonit pro hapjes?

Presidenti Meta: Kur ka vullnet, gjithmonë ekziston një mënyrë zgjidhjeje. Tetori nuk është larg, por ne jemi ende në kohë për ta transformuar këtë krizë të thellë në një mundësi reale europiane për hir të popullit shqiptar. Kryeneçësia për të qëndruar indiferentë ndaj rrethanave të përkeqësuara aktuale apo edhe më keq, për të ecur verbërisht drejt një regjimi njëpartiak do të ketë pasoja shkatërruese për vendin dhe të ardhmen e tij europiane.

Demokracia dhe sundimi i ligjit janë përgjigja më e mirë dhe i vetmi shërim për çdo lloj krize të brendshme në një vend të NATO-s.

Bazuar në këtë besim, unë kam paraqitur përsëri një propozim të ri për të mbajtur zgjedhje trillojëshe më 13 tetor: zgjedhjet vendore, parlamentare dhe presidenciale. Megjithatë, nuk kam dëgjuar ende asnjë propozim kundërshtuese, ose reagim ndaj propozimit tim. Jam ende duke pritur, me durim.

Mbetem me shpresë se do të mbizotërojnë pjekuria, përgjegjësia dhe interesi më i mirë kombëtar.

Grekët kopjojnë shqiptarët, sulmojnë me bojë rezidencën e ambasadorit

Ashtu sikurse ndodhi disa ditë më parë në Tiranë, ku një grup protestuesish shkruan fjalë në murin e rezidencës së ambasadorit të OSBE-së, e njëjta gjë ka ndodhur edhe në Greqi.

Një grup protestuesish anarkistë të grupit “Ruvikona” kanë sulmuar me bojë të zezë rezidencën e ambasadorit amerikan në Athinë.

Anarkistët në fjalë po zhvillojnë protesta dhe kërkojnë që terroristi Dhimitris Kufondindas të dalë me leje nga burgu, ku kryen dënimin për një sërë aktesh terroriste.

Pas sulmit me bojë, ka ardhur edhe reagimi i ambasadorit amerikan në Athinë, Jeffrey Pyatt. Ai e ka konsideruar këtë një sulm vandalësh që duhen dënuar sipas ligjit.

“Mirëmëngjes. Mëngjesi të zgjon me një tjetër vandalizëm fëminor jashtë shtëpisë sime. Unë do të vazhdoj të punoj me autoritetet greke për t’i ndëshkuar ata që janë përgjegjës ashtu siç parashihet me ligj. Shkatërrimi i pronës nuk është një protestë paqësore”, shkroi ambasadori amerikan Jeffrey Paith në Twitter.