Irani bën të ‘fortin’ me SHBA: Jeni të dëshpëruar

Konfliktet mes Iranit dhe SHBA janë duke u rritur gjithnjë e më shumë pas sulmeve në rafineritë e naftës në Arabinë Saudite. SHBA akuzon Iranin si përgjegjës dhe për këtë ka rritur sanksionet ndaj saj, që godasin kryesisht Bankën Qendrore iraniane.

Irani, nga ana tjetër nuk e pranon përgjegjësinë, ndërsa i pëlqen të bëj të “fortin” ndaj SHBA duke iu drejtuar “se me këto sanksione vetëm vërteton gjendjen e saj të dëshpëruar.” Presidenti Hassan Rohani tha se populli iranian i ka rezistuar me sukses sanksioneve dhe presionit të SHBA-ve. “Amerikanët po sanksionojnë institucione që kanë qenë në listë të zezë. Kjo sinjalizon dëshpërimin e plotë të Amerikës dhe tregon se presioni maksimal ka dështuar, pasi kombi i madh iranian ka rezistuar me sukses” tha Rohani gjatë një deklarate për mediat e vendit.

Sulmi i rafinerive të naftës në Arabinë Saudit, nxiti deklarata të ashpra mes dy vendeve si dhe çoi në vendosjen e trupave amerikane në rajonin e Lindjes së Mesme. Sekretari amerikan i Shtetit, Mike Pompeo tha se trupat janë vendosur në Arabinë Saudite për “mbrojtjen e rajonit” dhe jo për luftë. Ndërsa Rohan, nga ana tjetër deklaroi se Irani është i përgatitur “për t’u përgjigjur në të gjitha drejtimet.”

Realstory: Qeveria të marrë përgjegjësitë, ose të tërhiqet

Realstory.al zbuloi ekskluzivisht të martën në mbrëmie, qëllimin e vërtetë të kërkesës që Presidenti i Repubulikës Ilir Meta i drejtoi Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, për të ditur në rrugë zyrtare, numrin e deputetëve që ka aktualisht Parlamenti. Në fundin e javës së kaluar, kur dhe u zbardh veprimi i Ilir Metës, të gjithë krijuan përshtypje, përfshi dhe Realstory.al, se kjo lëvizje ishte hapi i parë i presidentit drejt shpërndarjes së Parlamentit. Mirëpo, arsyeja nuk ishte kjo, Ilir Meta, siç zbuloi të martën Realstory.al, po përgatitet për të mbrotjur veten, duke i bërë parapri një vendimi final të Kuvendit për shkarkimin e tij me 94 vota, çka mazhorancës do t`i duhen edhe votat e deputetëve të rinj për të plotësuar korumin e nevojshëm për të shkarkuar kreun e shtetit.

Pikërisht, tek deputetët e rinj qëndron “thembra e Akilit” për Ilir Metën. Ai, pritet të përgatisë dosjen e mbrojtjes për shkarkimin nga parlamenti, ku do të cilësojë si të paligjshëm deputetët e rinj, që morën mandatet e dorëzuar në shkurt të këtij viti nga PD dhe LSI. Meta do të kapet pikërisht te verifikimi i dorëzimit të mandateve të opozitës në shkurt, ku në disa prej formularëve të firmosur nga ish-deputetët e PD-LSI, përfshi dhe atë të Monika Kryemadhit, ka pasur parregullsi.

Ndërkohë, shkrimin e plotë të Realstory.al e lexoni këtu!

Por gjithë kjo ndodhi para se kryetarët bashkive të drejtuar nga të zgjedhurit e PD-LSI të ndërmerrnin hapa konkret për vënien në zbatim të skenarit të pengimit të zgjedhjeve, duke mësyrë në Komisionet Zonale të Administrimit të Zgjedhjeve. Tashmë situata ka kaluar përtej një tensioni normal, duke shënuar edhe të plagosur mes militantëve të PD-së apo punonjësve të policive bashkiake të kësaj force politike, të cilët po zbatojnë urdhrat e shefave të tyre për të djegur e shkatërruar materialet zgjedhore. Në fakt, nuk është as më shumë e as më pak, por ajo që zëdhënësi i Ilir Metës, Tedi Blushi, lajmëroi pak ditë më parë “se parlamenti i ‘çunave të Shijakut” do të merrte përgjigjen e merituar nga qytetarët shqiptarë”. Sot trekëndëshi Presidencë-PD-LSI, po vë në zbatim skenarin e pengimit të zgjedhjeve.

Por kujt po i shërben më shumë ky skenar? Kauzës së opozitës për zgjedhje të lira dhe të ndershme? Apo është pasojë direkte e dekretit të 8 qershorit të Metës? A është kjo beteja e kreut të shtetit, për të mos ikur me asnjë mënyrë e me çdo mjet nga Presidenca? Këtë të mërkurë në Burrel është plagosur një militant i Partisë Demokratike, Alfred Lika. Ky i fundit, sipas vetë deklaratës së PD-së “ishte duke zbatuar dekretin e Presidentit, në mbrojtje të Kushtetutës”. Cituar kjo nga një njoftim shpërndarë për mediat nga zyra e shtypit e selisë Blu.

Aktet e dhunshme të së mërkurës bien ndesh me argumentin e Presidentit. Ai argumentoi se protesta e 8 qershorit do të kishte përfunduar në akte dhune të pallogaritshme atë natë, nëse s`do dilte dekreti i tij. Por cili është rezultati sot, dhjetë ditë më vonë?

Situata është tensionuar dhe ka ndezur vatrat e para të konfliktit, pikërisht për shkak të atij dekreti, apo në “mbrojtje” të atij dekreti. Kjo situatë, e cila pritet të kalojë një të enjte “përvëluese” më 20 qershor, mund të jetë prologu i një tensioni dhe më të madh të premten më 21 qershor, ku vatrat e konfliktit për momentin vetëm nëpër bashkitë e djathta, të ndizen përballë Kryeministrisë në protestën e thirrur nga PD-LSI, në Tiranë. Por a do të kenë guximin për ti shkuar deri në fund këtij skenari?!

Të mërkurën pasdite presidenca nxitoi të shpërndante një letër qe Meta ja ka dërguar OSBE dhe kreut të saj Lajçak, të cilin së bashku me disa të tjerë i quajti para disa ditësh ngatërrestarë. A është kjo shenjë se skenari i ditëve të fundit, që mund të kulmojë në 21 qershor, është një mjet final presioni për të bërë që ndërkombëtarët të ndryshojnë mendje për 30 qershorin? A është kjo përpjekja finale për të legalizuar një dekret, që sot është shkaku kushtetues për shkarkimin e Metës? A është fakti më i fundit i asaj që paralajmëruam një ditë më parë, se e gjithë kjo nxitje e rrëmujës, është në fakt vetëm një përpjekje e Ilir Metës për të shpëtuar jo vetëm Presidencën, por veten e tij, pas dekretit të diskutueshëm të 8 qershorit, që amerikanët e quajnë vetëm “njoftim”?

Ndërkohë përballë, Komandant Iliri dhe të tijët, kanë përballë maxhorancën, e cila nuk është e qartë në qëndrime sesa është në fjalë. Duket se kur ndërkombëtarët thonë se “zgjidhjen ta gjejnë vetë shqiptarët”, nënkuptojnë edhe përgjegjësinë dhe vendosmërinë e qeverisë për të mbajtur zgjedhjet në 30 qershor. Për këtë mbështetja e tyre nuk ka munguar për kryeministrin Rama. Por të mërkurën mesazhet e maxhorancës kanë qënë kontradiktore. Kryeministri Edi Rama dhe Ministri i Brendshëm Sandër Lleshaj, ashtu si dhe Policia e Shtetit, kanë bërë thirrje për distancim nga aktet e dhunës dhe pengimi i zgjedhjeve, pasi urdhëruesit e këtyre akteve do të përballen me ligjin. Por ndërsa kemi patur deklarime direkte të bashkiakëve demokratë, nga Voltana e Molotovëve e deri te Frani i tokave të Lezhës, ndërsa kreu i Kavajës jep ultimatume si Berisha në 9 mars 1997, ndërsa në Kukës policët sulmohen si kafshët nga disa mbështetës të PD, qeveria (ajo e llafeve të Lleshit dhe e nje ligji që gjoja nesër kalon në kuvend kundër krimit zgjedhor, por që s’do ketë asnjë efekt për dhunuesit e para 30 qershorit), “Policia ka vepruar me profesionalizëm për të shmangur përshkallëzimin e situatës”.

Të paktën, kështu u shpreh zëvendës ministrja e Brendshme Rovena Voda për të justifikuar tërheqjen përballë njerëzve në Kukës. Por a është Kukësi pjesë e Shqipërisë, që drejton Edi Rama? A është kjo shenjë e një paqartësie, pasigurie dhe tërheqjeje e maxhorancës përballë dhunës politike të paralajmëruar nga Meta, Berisha dhe Basha? Sot është momenti që maxhoranca të marrë përgjegjësitë e qeverisjes së vendit. Ajo nuk mund të presë me kompjuterin hapur, në pritje të ndonjë emaili nga Uashingtoni ose Lajçak. Ja dhe deklarata nga Lajçak erdhi. Po sa e ndryshon kjo situatën? Sa e forcon kjo deklaratë veprimin e qeverisë? Dhuna vazhdon. Nga Shkodra e Voltanës, e deri tek Delvina e Balilëve. Ajo ose duhet të vendose ruajtjen e ligjit dhe të rendit publik, ose të tërhiqet tani, siç thotë zëvendësministrja Voda. Nëse si Voda, mendon dhe kryeministri, se skenari do ketë viktima, dhe ata nuk e ndalkan dot, vecse duke u tërhequr, atëherë më mirë të tërhiqen tani sesa kur të vriten njerëz në 30 qershor. Këtë e ka paralajmëruar Meta, Berisha dhe tani po e thonë edhe grekët. Tërheqja sigurisht do kishte siklet dhe turp brenda pasi prej 5 muajsh, Rama i thotë njerëzve se ka zgjedhje në 30 qershor. Por nëse këtë është i paaftë ta sigurojë, atëherë më mirë të tërhiqet.

Mund të humbasë “betejën” bulliste përballë një opozite të dhunshme drejtuar nga një President i papërgjegjshëm, mund të humbasë besimin e ndërkombëtarëve tek Edi Rama si një lider i qendrueshëm, por të paktën nuk bëhet pjesë qoftë dhe padashje e skenarëve të përgjakshme të kokave të nxehta të Tiranës. E rëndësishme është të mos tërhiqet, si pasojë e një pazari. Edi Rama e di mirë përse ndërkombëtarët këmbëngulin që ai të mbajë zgjedhjet në 30 qershor. Se beteja e vërtetë fillon më pas: ajo Për SPAK.

Shqipëria nuk do ta humbasw luftën përballë të shkuarës dhe të keqes. Thjesht dikush e shtyn atë në kohë. E shtyn. Ky është suksesi i vetëm i dekretit personal të Ilir Metës, njëlloj si ato të Berishës në 1997: Që shtyn udhëtimin pa biletë kthyese të së shkuarës. Kemi pritur 30 vjet. Mund të presim edhe tre muaj.

Heqja e taksës, Rama: Jo presion Ramushit, por sugjerime

Pas deklaratave të kryeministrit të Kosovës, Ramush Haradinaj se Rama dhe Thaçi i kanë bërë presion për të hequr taksën ndaj Serbisë në Samitin e Berlinit, ka ardhur edhe reagimi i kryeministrit shqiptar.

Rama me një postim të gjatë në Facebook ka shpjeguar se askush nuk i ka bërë presion Ramushit dhe askush nuk ka kërkuar këtë gjë. Sipas Ramës, madje edhe Merkel e Macron i kanë thënë jo ta heq, por ta pezullojë përkohësisht në mënyrë që të hyjnë në dialog. E vetmja ndërhyrje e imja, thotë Rama, është se i kam sugjeruar Ramushit në dy momente ta pranojë këtë kërkesë të tyre.

Reagimi i plotë i Ramës

E VERTETA IME ME SHUME DESHMITARE

Si rregull udhëheqësit nuk i komentojnë ne publik bisedat mes tyre e sidomos ato informale, aq me tepër pa rene dakord paraprakisht dhe lere pastaj t’i shtrembërojnë, duke gënjyer për te dale “burra te mire” para popullit te tyre, si te ishin duke shitur mish ne pazar. Me vjen sinqerisht keq qe miku im Ramush, nuk e ka mësuar ende këtë rregull kaq te thjeshte, megjithëse normalisht ky s’është as ndonjë rregull udhëheqësish ne fakt, po një norme elementare mirëkuptimi njerëzor. Nuk është hera e pare qe e bën, po është hera me e gabuar dhe prandaj këtë here, s’e kaloj dot ne heshtje si te tjera.

Askush s’i ka bere Ramushit presion ne Berlin për te hequr taksen. Unë jo e jo. Madje askush as ia ka kërkuar hiç qe ta heqë taksen! Unë jo e jo. Përkundrazi.

Kancelarja Merkel dhe Presidenti Macron, kane nxitur një diskutim informal ne holl mbi rifillimin e dialogut. Kam ndërhyrë vetëm një here, duke thëne se ata duhet te hynin vete ne proces. Me tutje i kane kërkuar me shume durim dhe disa here Ramushit jo ta heqë taksen, po thjesht te japë pëlqimin qe taksa te pezullohet përkohësisht, për 6 muaj apo edhe për 4 muaj qofte, duke u zotuar qe te hyjnë ne procesin e dialogut Kosove-Serbi ata vete. Edhe te dy personalisht, kancelarja dhe presidenti!

I kam sugjeruar Ramushit ne dy momente ta pranoje këtë kërkesë te tyre, sepse kam menduar dhe mendoj qe përfshirja direkt ne nivelin me te larte e Gjermanisë dhe Francës, boshtit te Bashkimit Europian, u shfaq si një mundësi e re dhe shume e favorshme për ta shtruar çështjen e finalizimit te dialogut, ne nivelin me te larte te mundshëm.

E kam mbështetur dhe e mbështes edhe sot taksen si një “klithëm” te Kosovës, qe ta dëgjojë bota dhe si te tille edhe e kam mbrojtur, kudo e me këdo. Po unë di qe ajo është një takse qe i është vene Serbisë, jo një mur qe i është vene Gjermanisë, Francës apo SHBA, për t’i ndaluar ta ndihmojnë e ta mbështesin Kosovën, ne rrugën e përpjekjes se mundimshme historike drejt njohjes përfundimtare nga gjithë bota. Dhe kur këta aleate te mëdhenj dhe te pazevendesueshem dot nga askush e askurrë (pa te cilët jo Ramushin, po as Kosovën dhe te drejtën e saj njëqind vjet te mohuar s’do ta njihte kurrkush ende sot), kërkojnë thjesht pezullimin e përkohshëm te taksës, ne mënyrë qe te mund ta ndihmojnë e ta mbështesin Kosovën drejt njohjes se saj te plote nderkombetarisht, refuzimi është i pakonceptueshem për mua.

Shtoj ketu se me ka mbetur gozhde fakti qe miqte e medhenj, hasen ne nje refuzim te pashpjegueshem edhe kur propozuan qe perkunder pezullimit te perkohshem te takses, nese ne fund te muajve te dialogut nuk do te arrihej objektivi final i nenshkrimit te paqes, atehere do t’i hapej perfundimisht rruge liberalizimit te vizave per Kosoven(!).

Gjithesesi, meqe Ramushi u qa publikisht se une i paskesha bere me shume presion se sa Vuçiçi per heqjen e takses, mua s’me mbetet tjeter vecse te ngushellohem me faktin qe pas samitit edhe Vuçiçi, u shpreh publikisht ndaj meje po aq i palumtur sa Ramushi.

S’kam dashur dhe s’dua te hyj asnjehere ne polemika publike me askend ne Kosove, aq me pak me kryeministrin e Kosoves. Uroj qe te mos jem i detyruar ta bej perseri. Ai ka te drejten e tij te flase ne emer te Kosoves, po mua s’ma heq dot askush te drejten te flas per Kosoven.