Njerëz kishte boll. Edhe entusiazëm po ashtu. Që të dyja duhen kur kërkon t’i marrësh sa më shumë mall e katandi ish-bashkëshortit, me të cilin tashmë je në proces divorci. Por kur të mungon procedura, ose më saktë këtë të fundit e ke me faull, edhe produkti vetë është me hije dyshimi. Dhe këtu shfaqet në horizont gjykata.
Kongresi i Sali Berishës sanksionoi zyrtarisht se Parti Demokratike do të përfundojë në një tavolinë gjykatësi për të ndarë të drejtat mbi siglën, vulat dhe gjithçka vjen pas. Zgjodhi ditën më të papërshtatshme të vitit për ta bërë këtë, ditën e lindjes së vet. Por ja që ky ishte vendimi i nja gjashtë a shtatë mijë demokratëve, mes të cilëve shumë delegatë të mbledhur në Arena Kombëtare.
Doktori e fitoi shoun e forcës me Bashën, të cilit i la oborrin e partisë me pak qindra vetë të grumbulluar më shumë si për vaki, sesa për festimet e ditëlindjes së PD. Nuk përbën lajm që kur fjala është për të mbledhur njerëz, Berisha është markë e mirënjohur. Çeshtja tani është që pirgu i letrave për të cilat u votua nga të thirrurit e kongresit, të përkthehet në vepra. Pra, që të njihen nga një gjykatë ndryshimet e propozuara të statutit të partisë, që të zbatohet shkarkimi i kryetarit, sekretarit të përgjithshëm dhe kryësisë dhe së fundi…që të nxirret nga zyra Lulzim Basha.
Me fjalë të tjera, pas fishekzjarreve e tollumbaceve vjen e kudondodhura procedurë. Jetojmë në një sistem ku gjykatat, vulat, letrat me kokë dhe të drejtat e fituara sipas rregullave, janë ato që fitojnë në fund. A i kishte Kuvendi i Berishës këto elemente?! Këtë sot e ka të vështirë ta thotë edhe më i flakti i përkrahësve të Doktorit.
Në debatet e pafundme që paraprinë ditën e sotme, njerëzit pranë Berishës fshiheshin pas natyrës speciale të thirrjes së kongresit, për të kompensuar faktin që 4200 formularët s’u hapën kurrë publikisht dhe që procedurat e kongresit nuk kaluan nëpër hallkat institucionale ku duhej të kalonin.
Shumëkush mund të thotë se Berisha ka popullin me vete, u pa edhe në Arena Kombëtare. Pse duhen këto lloj vogëlsish? Duhen edhe shumë madje, sepse menjëherë pas kongresit, edhe vetë demokratët e Berishës deklaruan se do t’i drejtohen gjykatave për të përligjur produktin e asaj që ndodhi në mes të shiut në stadiumin më të madh të Shqipërisë.
Ndarja definitive që ndodhi sot mes dy palëve në PD, shënon fillimin e kalvarit të letrave. Kemi hyrë në fazën e “legalizimit” të ndërtesës së re të Sali Berishës. Emri ka pak rëndësi, duhet vula dhe firma e gjykatësit. Kemi hyrë gjithashtu edhe në marrjen totalisht dhe zyrtarisht përsipër nga ana e fraksionit më të ri, të hallit personal të Doktorit me amerikanët. Mjafton të shohësh sesi gjysma e fjalimit të Berishës, që duhej të inauguronte partinë e re demokratike, u mor me Departamentin e Shtetit, ambasadoren Kim dhe Xhorxh Sorosin.
Ky fund i partisë më të madhe të djathtë, me sherre, fyerje, kërcënime, votime e kundërvotime, që mund të shkojë deri në zaptime zyrash dhe përplasje fizike, është spektakli më i shëmtuar që mund të ketë ofruar një forcë e madhe politike për popullin e vet. Divorci në ditën e lindjes ngjan me një fatalitet kozmik që duket i shkruar në filxhanet e kafesë së plakave. Edhe Berisha edhe Basha kanë përgjegjësi historike për këtë shfaqje të shëmtuar që kanë ofruar në këto orë. Mosdija dhe mosdashja e gjetjes së një kompromisi për të shmangur thirrjen e kongreseve në shi e me sufllaqe e shishe uji në dorë, është papërgjegjshmëri e pafalshme e dy burrave që po urrehen sot më shumë sesa janë dashur në 16 vitet e fundit.
Kalvari eventual i gjyqeve për stemën, vulën, zyrat dhe parkingun e partisë, është një finale dramatike për një parti që ka qeverisur gjysmën e tranzicionit shqiptar. Në mos e paçin ndarë mendjen fitimtarët e rinj që ta zaptojnë me forcë selinë dhe atëhere të marrin përsipër jo vetëm damkën non grata të Berishës, por edhe kthimin e tij tek instiktet e vjetra për të cilat njihet aq mirë ndër shqiptarë.