Author: albi

Hajdari: Plan veprimi me hapa konkrete për integrimin

Rudina Hajdari ka shprehur keqardhjen për vendimin e Këshillit të Europës për të mos çelur negociatat me Shqipërinë, ndërsa ka hedhur idenë e hartimit të një plan veprimi me hapa konkrete që duhet të marrë parlamenti, qeveria dhe të gjitha institucionet në Shqipëri për të përmbushur të gjitha kushtet që rrjedhin nga dokumenti i Bundestagut gjerman por dhe kërkesat e Francës dhe vendeve të tjera skeptike. Hajdari shkruan se e gjithë politika duhet të ulet në një tryezë të përbashkët dhe të vendosë në qendër të tij qytetarin. “Nëse fillojmë e punojmë për qytetarin, dyert e Europës do të jenë të hapura”, shkruan Hajdari.

“Vendimi i Këshillit Europian për hapjen e negociatave, siç ju të gjithë e dini tashmë, është negativ edhe këtë vit dhe vjen për të disatën herë.

Është për të ardhur keq që shpresa e shqiptarëve për të qënë një hap më afër Europës shtyhet për një moment tjetër.

A ka ndonjë përgjegjës në këtë vënd për përkeqësimin e situatës politike dhe ekonomike? Përparësitë që ne duhet të kemi shtohen gjithnjë e më shumë. Pesë prioritetet e Komisionit Europian, vijojnë me 9 kushtet e Bundestagut, shtohen me Azilkërkuesit në Francë.

Sot është e rëndësishme që Qeveria Shqiptare, Kuvendi i Shqipërisë dhe institucionet e tjera kushtetuese dhe të krijuara me ligj, të marrin në dorë përfundimet e Këshillit Europian, të reflektojnë seriozisht mbi çfarë përmban ky dokument.

Çdo fjali e këtij dokumenti është një udhëzues i mirë për politikat e ardhshme, prandaj i kërkoj qeverisë shqiptare të marrin masat e menjëhershem që të hartojë një plan të detajuar masash, për të gjitha pikat e këtij dokumenti, duke përfshire shqetësimet e secilit prej vendeve anëtare që kanë qënë kundër hapjes se negociatave të Bashkimit Europian me Shqipërinë.

Të gjitha këto masa që do merren, duhet të konsultohen sa më shpejt me institucionet kushtetuese dhe të monitorohen hap pas hapi. Ky plan veprimi duhet të ketë koston buxhetore reale për mbështetjen e këtij procesi”, shkruan Hajdari.

Sipas saj, plani duhet të përmbajë hapa konkret, dhe proaktive sikurse edhe e rekomandojnë të gjitha dokumentat e organeve të Bashkimit Europian pë Shqipërinë.

“Duhet të ulemi në tryezë të flasim për cdo pikë, pa dallimi politike, apo të cdo lloj përkatësie tjetër, ku në qëndër të vëmendjes duhet të mbajmë qytetarin shqiptar, familjet shqiptare, fëmijët e këtij vendi dhe duhet të pyesim çfarë të ardhme po i japim? Hyjmë apo nuk hyjmë në Europë, për mua ka rëndësi qytetari dhe në qoftë se vendosim në plan të parë atë, ju siguroj që dera e Europës do të jetë e hapur”, përfundon deputetja demokrate.

Liderët e KE nuk arritën në një përfundim unanim për çeljen e negociatave për Shqipërinë në Samitin e Brukselit, duke e shtyrë vendimin pas procesit të reformimit të BE-së, kërkesë kjo e bërë me këmbëngulje nga presidenti francez./realstory.al

Amerika masakron Europën: I hapët rrugë dashakeqëve në Ballkan

SHBA reagon në mënyrë të ashpër dhe zhgënjyese ndaj vendimit të Europës për të mos hapur negociata më Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut. DASH masakron BE duke i treguar se me vendimin e tyre tashmë i hapen rrugë aktorëve dashakeq që kërkojnë të minojnë vlerat perëndimore në rajon.  Për DASH, si Shqipëria ashtu dhe Maqedonia e Veriut kanë treguar përpjekje të forta me reformat për të merituar hapjen e negociatave, dhe BE duhet të jepte këtë sinjal pozimit për të forcuar besueshmërinë e saj në Ballkanin Perëndimor. Megjithatë në reagim, DASH hedh shpresa për marrjen e një vendimi pozimi për dy vendet më herët se vera e 2020.

“Shtetet e Bashkuara mbështesin përkushtimin e Maqedonisë së Veriut dhe Shqipërisë ndaj integrimit transatlantik dhe aspiratat e tyre për anëtarësim në Bashkimin Europian. Jemi të zhgënjyer që Këshilli Europian nuk njohu përpjekjet shumë të forta për reforma të secilit vend me anë të një vendimi për të hapur negociatat për anëtarësim në këtë kohë. Një vendim pozitiv do të kishte riafirmuar besueshmërinë e rrugës së tyre për në BE dhe do t’i ishte kundërvënë vendosmërisht aktorëve të huaj dashakeqës, të cilët kërkojnë të minojnë vlerat perëndimore dhe komunitetin euro-atlantik. Ne njohim faktin që Këshilli Europian nuk i tha “jo” as Shqipërisë dhe as Maqedonisë së Veriut, dhe as nuk përcaktoi kushte të reja për hapjen e negociatave për anëtarësim. Shpresojmë që Këshilli Europian do të arrijë konsensus për një vendim pozitiv për të dy vendet kohë përpara Samitit BE-Ballkani Perëndimor verën tjetër.” shkruan Morgan Ortagus, Zëdhënës i Departamentit të Shtetit

Pavarësisht vendimit, Amerika thekon se mbetet partnere strategjike e të dy vendeve dhe do vijojë punën për forcimin e demokracisë dhe luftimin e korrupsionit në Shqipëri dhe Maqedoninë e Veriut. DASH nxit vendet të mbeten të palëkundura në punën e tyre për ndërtimin e një shoqërie demokratike.

“Shtetet e Bashkuara do të mbeten partner strategjik i Maqedonisë së Veriut dhe Shqipërisë teksa vazhdojnë punën për të forcuar sundimin e ligjit, për të çuar përpara përpjekjet anti-korrupsion, për të zhvilluar ekonomitë e tyre dhe për të luftuar krimin e organizuar. I nxisim të dy vendet të mbeten të palëkundur në ndërtimin e shoqërive transparente, të bazuara në rregulla dhe demokratike që iu përgjigjen nevojave të qytetarëve. Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë të punojmë me partnerët europianë për të çuar përpara synimet e përbashkëta të stabilitetit dhe sigurisë në Ballkanin Perëndimor.” shkruan DASH

Rrëzohet avioni me 42 pasagjerë në SHBA

Një aeroplan PenAir që mbante një ekip noti të një shkolle të mesme në Alaska pësoi aksident. Si pasojë e aksidentit, mbeti një person i vdekur, pasi avioni doli nga pista në një qytet të vogël në Alaska, afër Detit Bering. Viktima e aksidentit të avionit është një 38-vjeçar nga Uashingtoni.

Ndërkohë, 11 nga 42 personat në bord janë plagosur, dy prej të cilëve kanë marrë dëmtime të rënda. Një hetues i aksidenteve të Administratës Federale të Aviacionit, u shpreh se kanë nisur hetimet për aksidentin, por pa dhënë shpjegime rreth shkaqeve të tij. Avioni doli nga pista rreth orës 5:40 me orën lokale të Alaskas në rrethana të panjohura.

Veç personit që humbi jetën dhe 11 të tjerëve të plagosur, asnjë nga fëmijët e ekipit të notit që ishin në bord, nuk u lëndua. Zyrtari i shkollës është shprehur se “fëmijët ishin mirë dhe hëngrën pica pas aksidentit”, megjithëse shtoi ai “ata janë të tronditur”. Dëshmitarët okular në vendin e ngjarjes, janë shprehur se avioni përfundoi rreth 500 metra larg pistës, afër një liqeni të vogël.

Armëpushim apo ndërprerje e përkohshme e ofensivës?

SHBA dhe Turqia kanë arritur të enjten marrëveshje për armëpushimin në veri të Sirisë. Deri tani ka pasur vetëm shkelje sporadike të marrëveshjes.

Forcat kurde në veri të Sirisë janë të gatshme për respektimin e marrëveshjes mes SHBA-së dhe Turqisë për armëpushim. “Ne do t’i bëjmë të gjitha që janë në mundësitë tona që armëpushimi të ketë sukses”, deklaroi komandanti i Forcave Demkratike Siriane (FDS), Maslum Abdi,  për televizionin Ronahi TV. Marrëveshja parashikon edhe kthimin e të zhvendosurve në shtëpitë e tyre dhe përjashton ndryshimet demografike në këtë rajon, theksoi Abdi, në një intervistë me telefon.

Marrëveshja mes SHBA dhe Turqisë, e arritur të enjten (17.10), vlenë për rajonin mes qytetit Ras al-Ain dhe luginës  Abjad, tha Abdi. Kjo do të ishte vetëm një zonë e ngushtë e sigurisë, të cilën pretendon ta krijojë Turqia në kufirin me Sirinë. Në kumtesën e përbashkët të SHBA dhe Turqisë nuk flitet për përmasat e një zone të tillë. Por pozicionimet nga komandantët kurdë mund të kuptohen edhe si mundësi e vazhdimit të konflikteve në zonat e tjera.

Nga Ras al-Ain vijnë ndërkohë lajme për shkeljen sporadike të marrëveshjes për armëpushim. Janë dëgjuar të shtëna me armë të vogla por edhe artileri, njoftojnë vëzhguesit. Por këto të dhëna nuk kanë mundur të konfirmohen nga burime të pavarura. Në rajonet e tjera nuk ka shkelje të marrëveshjes – deri tani.

Pas shumë orë negociatash mes zëvendëspresidentit amerikan Mike Pence – dhe pas kërcënimeve amerikane – Turqia pranoi që ta ndëpresë ofensivën e saj ushtarake në veri të Sirisë për pesë ditë. Qëllimi është që të mundësohet tërheqja e milicëve të YPG. Kjo fazë ka filluar ndërkohë. Pas tërheqjes së milicëve kurdë duhet të shpallet edhe përfundimi i ofensivës, kumtoi Pence.

Pala turke nuk flet për armëpushim, por për një ndërprerje të përkohshme të ofensivës. Ministri i Jashtëm turk Mevlüt Cavusoglu tha se në zonën “prej 32 kilometrash thellësi dhe gjatësi prej 444 kilometrash në lindje të Eufratit, nuk do të mbetet asnjë terrorist dhe atje do të krijohet një zonë e sigurisë”. Qeveria në Ankara pretendon që në këtë zonë të rivendosë refugjatët sirianë, të cilët tani janë vendosur në Turqi. Ndërhyrja ushtarake ka filluar para një jave.

Luftëtarët kurdë kanë qenë aleatë të forcave amerikane në luftën kundër terroristëve të “Shtetit Islamik” (IS). Pence tha, se Turqia dhe SHBA kanë rënë dakord për luftimin e përbashkët të terroristëve të IS në veri të Sirisë. Ato do të koordinojnë aksionet edhe lidhur me kampet e luftëtarëve të arrestuar të IS, të cilat deri tani janë kontrolluar nga kurdët. Presidenti amerikan Donald Trump ka urdhëruar para fillimit të ofensivës turke tërheqjen e forcave amerikane nga kjo zonë. Ky vendim ka hasur në kritika. Edhe ofensiva turke ka ngjallur kritika të shumta ndërkombëtare./DW/

Sokol Balla: Letër nga një europian i frustruar

Nga Sokol Balla

E fus këtë letër në një shishe dhe po e hedh në detin Adriatik. Eshtë kufiri ynë detar me Europën por s`ka asnjë pengesë dhe kjo shishe me gjasë do ecë larg përmes Mesdheut. Më pas nga rryma e ngrohtë që del jashtë në Atlantik nga Gjilbraltari, ndoshta rrëmbehet nga turbullira e rrymave të Golfstrimit dhe shkon në gjirin e Biskajës, e prej andej ndoshta ndalon o në brigjet e Bretanjës, o në portin e Roterdamit, o ndoshta më larg e i kalon afër Hamburgut e më pas ndalon në Kopenhagen. Në të gjitha këto vende sot ka shqiptarë, nga ata udhëtarët e pasigurt të Tranzicionit, që lanë pas një vend pa shpresë, për tu ngulur e ngritur kasollet e tyre të vockla në brigjet e pasura europiane. Shumë prej tyre sot janë më mirë sesa ishin dje. Dikush jeton me djersën e ballit, dikush në qeli, si pjesë e atij 0.4 përqindshit të famshëm kriminal që na thonë se kemi në Holandë.

Por këtë shishe mund ta marrë edhe ndonjë spanjoll, francez, gjerman, danez apo holandez fluturues. Ata duhet ta kuptojnë se sot humbën një aleat të vogël. Më saktë është akti i fundit i një dashurie të refuzuar prej shekujsh nga një kontinent që i duket se Ballkanin nuk e ka pjesë të tijën, porse i është ngjitur atij si një çamçakëz bezdisës në çizme dhe që mezi pret ta heqë. Dhe për ta bërë këtë, ka shkaktuar luftra. Tani kur fjala luftë është më e rrezikshme sesa 100 vjet më parë, vëllëzerit tanë europianë që s’na duan, zgjodhën të na luftojnë me armën më moderne të kohës: Gënjeshtrën.

Sepse duhet t’i qëndrojmë të vërtetës në sy: Për ne shumicën e shqiptarëve, Europa është ajo ku ikim e udhëtojmë pa viza. Ca për pushime, ca për biznes, ca nga halli e varfëria, e ca të tjerë sigurisht për të abuzuar. Me një fjalë si gjithë të tjerët. Si Italianët drejt Amerikës, si Grekët drejt Anglisë, si Turqit drejt Gjermanisë, si Kosovarët dikur drejt Zvicrës. Për ne integrimi europian duket vetëm kaq, por sigurisht nuk është. Eshtë edhe para, investime, qindra miliona euro për Bujqësinë, Infrastrukturën, Demokracinë. Por këto i dinë më shumë politikanët. Ne dimë që e kemi vendin në Europë. Kush ka dyshim, të shohë Ermonela Jahon, Saimir Pirgun, Rame Lahajn, Granit Xhakën e gjithë plejadën dje dhe sot të artistëvë, sportistëve, e më pak shkencëtarëve, që çanë me mbiemrat e tyre paganë e shqiptarë, me emra zogjsh, pemësh, lulesh e malesh, të barabartë, në mos më të mirë se europianët “doc”. Vjet dy eventet më të mëdha sportive të botës, u hapën nga artistë shqiptarë, Dua Lipa finalen e Champions dhe Era Istrefi finalen e Botërorit. Ndoshta vëllezërit tanë mohues nuk e dinë, por të gjithë këta janë shqiptarë.

E megjithatë ka dhe një të vërtetë të madhe për arsyen e suksesit të shumicës absolute të këtyre yjeve botërore të parametrave të Rita Orës, Bebe Rexhës, Shkodran Mustafit apo Ermal Metës: Shumica e tyre janë refugjatë ose kanë lindur nga familje emigrantësh e pas shumicës prej tyre fshihet një tragjedi. Familjare, personale apo kombëtare. Nëse nuk do të kishin ikur në Europë, shumë prej tyre ndoshta nuk do t’ia kishin dalë. Vijnë nga një komb i copëtuar, i torturuar, i keqtrajtuar, i vendosur gjithmonë në Ligën B të krenarisë së kombeve dhe talentet e kushedi se sa Duave, Ermalëve e Muradëve vdiqën në kampe lufte, përqëndrimi, ose në muret e betonta të pallateve të ndyra shqiptare të komunizmit. Shiftari, na quajnë serbët, po pak vetë e dinë se me këtë kanë parasysh karrocierët. Ne, kombin e Kalorësit të Krishtërimit, Skënderbeut, prej shekujsh tentojnë të na mbysin, nëse jo asgjësojnë. Siç e bënë turqit 500 vjet dhe s’na lanë as të hapim një shkollë, as të kemi një kishë ku të shkruanim shqip. Siç e bënë grekët më vonë, kur tentuan të helenizojnë atë numër jo të vogël shqiptarësh të vjetër, por nuk mundën. Sot edhe kur hyn në Athinë, shkelqëjnë në shqip emrat e trevave arvanitase, ku plakat flasin akoma shqip. Plaka, si lagjia më e famshme e Athinës, aty ku gjendet Partenoni, origjina e Artit, Historisë e Demokracisë, pasuria botërore që bën të famshëm grekët e rinj, që sot as anglishten nuk e flasin aq mirë dhe që nuk e kuptojnë greqishten e vjetër që në sintaksën e saj ngjan me shumë me shqipen sesa me gjuhën që ata vetë flasin sot.

Por ne s’patëm dot shkolla dhe fakti që mbijetuam ishte pak për t’u konsideruar pjesë e familjes Europiane. Prandaj e deshëm dhe e duam Europën. Prandaj nxituam 30 vjet shpesh duke thyer kokën, por duke u ngritur sërish në këmbë e ecur para. E derisa kuptuam sot, se e ardhmja europiane ishte vërtet një horizont: një vijë e gjatë në infinit, që sa “sa më shumë i afrohesh, aq më shumë ajo largohet”. Fiks siç lexonim në librat e shkollës, kur ishim të vegjël në Gjeografi.

Por në vitin 2006 në Luksemburg, kur po prisnim nënshkrimin e Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit, horizonti europian u shfaq në formën e trashë dhe rondokope të ministrit të jashtëm të Qipros, i cili u vonua të vinte 40 minuta, pasi mesa duket kishte edhe ca dilema të fundit para se të vinte firmën në një copë letër. Pastaj erdhi arrogant dhe i avashtë, vuri firmën si me bezdi e u largua edhe pa bërë foto. Përse? Ndoshta ai e dinte më mirë se të tjerët, se horizonti europian i Ballkanit dhe i shqiptarëve, o ishte larg, o duhet të vonohej me çdo kosto e mënyrë. Mënyra e tij për të “kontribuuar” ishin 40 minutat e vonesës. Po sa vonesa të tilla na janë bërë nga Europa ku deshëm aq shumë të futemi?

Shumë, dhe disa prej tyre janë tonat. Europa e pas Perdes së Hekurt na deshi shumë, por na deshi demokratikë. Ne i ofruam Berishën dhe referendumin për kushtetutën, që donte ta bënte atë mbret të pashpallur. Europa na donte të ndershëm, Por ne i dhuruam 26 majin e 1996. Europa na donte të paqtë, por ne i bëmë dhuratë vetes, dhunën dhe histerinë kolektive të 1997. Europa tentoi të na pajtonte, por ne vazhduam hasmërinë e gjakun, këtë herë brenda në parlament e para dyerve të partive si në 1998 dhe para dyerve të qeverisë si në 2011. Ne ngelëm adoleshentët e kontinentit, ndërsa Europa plakej e plakej, e ndërsa plakej, si një plakë gërnjare, edhe dhimbjen e eshtrave dhe vështirësinë e shurrës, do ta gjente tek çamçakëzi bezdisës në çizme: Ballkani dhe shqiptarët. Europa na donte të rrinim në shtëpi, e ndaj na shkeli syrin e qeshi, kur në 2015 e lamë atë dhe u kthyem e mbollëm cannabis.

E prapë e them por tani pyes veten: Përse na gënjyen? Përse thanë (e thonë akoma me atë lojën e pisët polic i mirë/polic i keq) se integrimi është e ardhmja jonë? Jo nuk është dhe të paktën për këtë t’i themi faleminderit Macron. Ai ishte i vetmi që nuk na gënjeu. Nuk na duan dhe tani duhet të fillojmë të mësohemi me këtë. Të fillojnë partitë politike me hipokrizirat e tyre programore integriste të parat. Tani që busullës tonë gjeopolitike do t’i mungojë kushedi sa kohë Veriu i saj magnetik, bëjnë mirë të orientohet aty ku duhet. Ndonjëherë gjërat i kemi para syve, por si lakmitarë të hallit që s’ngopin dot barkun e vuajtur nga uria shekullore, sado që te kenë tryezën plot sot, nuk arrijmë të shohim se në fakt ne kemi të njëjtin drejtim, por në vektor më të largët. Aty ku ndoshta nuk na duan, por as na urrejnë, s’na e kanë lakminë por as edhe mërzinë, ku s’na shohin si emigrantë se të tillë janë vetë. Janë ata që prej 100 vjetësh, fillimisht na shpëtuan ne këtej kufirit të Morinës, nga asgjësimi ku donin të na fusnin nipat direktë të Bonapartit, e që dekada më vonë, shpëtuan edhe Kosovën. Dhe atëherë ju kujtohet? Ca gjeneralë francezë në NATO, ishin ata që dhanë informacionet “krahut tjetër”, për fluturimet e avionëve të Natos, mbi qiejt e Millosheviçit që aq shumë e donte Handke, sa për këtë u “vlerësua” fiks 20 vjet më vonë me çmimin Nobel?

Mjaftojnë kaq pak shembuj për të kuptuar sesa gabim jemi sjellë ne me Europën. Një gabim që nuk e bënë vendet e ashtuquajtura të Vishegradit, që u bënë grup bashkë dhe iu imponuan asaj dje dhe sot kur i janë futur në gji. Por një gabim që nuk e bënë as vendet baltike, ku e ku me më shumë probleme se ne, me rusë në popullsi e me Moskën ushtarake te pragu i derës. Ata zgjodhën të futen në Nato e më pas në Europë, duke hyrë nga dera e Uashingtonit. Po. Andej nga duhet të kishim hyrë edhe ne. E vetmja derë që është hapur sa herë kemi pasur nevojë. E vetmja dorë që na është zgjatur kur zhyteshim në baltën e historisë, të shkelur, nëpërkëmbur, gjymtuar e plagosur. Ky vend që me pompozitet nga kostumet blu e gri të parlamentit jo rrallë quhej me hipokrizi si shteti i 52-të i Amerikës, kurrrë nuk i dha Amerikës vendin e saj të merituar, në investime, prona, përparësi absolute në ekonomi. Përkundrazi, mezi i morrëm 3000 refugjatë lufte, kostot e të cilëve i paguajnë ata vetë dhe iu hodhëm në fyt të gjithë, kur na ofronin integrim, para dhe mbështetje, për të çmontuar ca epruveta të qelbura me kimikate lufte të Sirisë. Por nuk arritëm kurrë të çmontonim armën moderne të Europës plakë: gënjeshtrën. Se na gënjyen. Na gënjyen në 2013, kur na kërkuan tre ligje. Na gënjyen në 2014, e më pas në 2015. Na gënjyen ne 2016 kur na thanë se duhet reforma në Drejtësi, të cilën e bëmë me kosto të larta që i paguam edhe në 2019. Gënjyen Kosovën kur çfarë nuk i kërkuan për t’i dhënë një të drejtë që ata e kishin pasur dhe ushtruar dikur në Jugosllavi, lëvizjen e lirë. Por të paktën duhet të ngushëllohemi. Kësaj radhe pati edhe më keq. Gënjyen një vend të tërë, i grisën historinë e 30 vjetëve, i grisën flamurin, emrat e rrugëve, i hoqën sheshe e statuja, i deprimuan si komb “në emër të integrimit”, që nuk erdhi kurrë. 

Sot të jesh shqiptar, apo më pak maqedonas për shumë europianë është një shprehje e thjeshtë që nesër do harrohet. Jemi thjesht simboli i fundit i supremacisë mikroborgjeze dhe aristokratike europiane, të mbetur akoma me nostalgjinë kolonialiste, që sheh një maroken, më pak të rrezikshëm se një shqiptar, një djalë Surinami më të talentuar sesa një vlonjat, dhe një vajzë nga Kongo belge (më falni, Zaire (uh më falni Democratic Republic of Kongo) më pak prostitutë se një hallexheshë nga Tirana.

Sot kemi Macron, më në fund zërin e vërtetë të Europës dhe jo supremacinë në zbehje të Merkel, që na e tha në sy se tashmë koncepti politik i të qenit europian, ka ndryshuar. Sot të qenit europian, nuk është më një ide e bukur, si në kohën kur ajo lindi. Tashmë është thjesht një nocion racist.

Sigurisht dielli do të lindë sërish nesër, dhe për fat tek ne dielli ka lindur gjithmonë. Dielli lind, andej nga perëndon.

Dhe perëndon larg, andej nga Amerika. Amerika e Nolit, Konicës e vëllezërve Qiriazi. Amerikani e Uillson, Clinton Bush e pse jo dhe Trump. Na duan apo iu duhemi kjo s’ka më asnjë rëndësi. Rëndësi ka që kjo nuk ndryshon. Siç nuk do ndryshojnë kurrë francezët, pavarësisht nëse quhen Sarkozy apo Macron. Ndryshojnë vetëm gratë e tyre.

Po ne, kemi dobësitë tona dhe s’na duhen edhe ato të francezëve. Sot, 30 vjet gati pas asaj nate të ftohtë dimri kur Perdja e Komunizmit në Tiranë u ça nga thirrjet “E Duam Shqipërinë si gjithë Europa, 26 vjet pas udhëtimit tim të parë jashtë shtetit që nuk ndryshoi shumë nga ai i fundit sa i përket pyetjeve “Ku, si, sa dhe pse” edhe 26 vjet më vonë, unë mendoj se shqiptarët duhet të fillojnë të reflektojnë dhe administrojnë me qetësi, frustrimin e tyre si unë sot, ndaj këtij refuzimi të ri dhe të vjetër të Bashkimit Europian. Ky është një realitet i ri. Ngushëllimi është se nuk jemi vetëm dhe se për fat, vendi i vërtetë i lirive dhe i barazisë, është akoma me ne dhe duket se do jetë për një kohë të gjatë.

Ndaj në fund të kësaj letre të futur në shishe e hedhur gjithë pezm e frustrim ujërave të Adriatikut, pak shprese (por le ta them, edhe më pak dëshirë kam) që kjo letër të lexohet nga ndonjë prej vëllezërve tanë europianë që nuk na deshën e nuk na kuptuan dot. Thjesht desha të them ca fjalë, në emër të shqiptarëve, europianëve të frustruar që enden në ujëra të turbullta e paqarta tashmë jo vetëm për fajet e tyre. Unë sot nuk e dua Shqipërinë si kjo Europë e verbët dhe e dobët. Ndoshta Macron ka të drejtë: Europa nuk është akoma gati për ne.

Kur të jetë, të na e thotë. Ne këtu jemi. Kushedi, ndoshta atëherë, edhe mund ta pranojmë.

Linda Rama për negociatat: BE s’mund ta kuptoj këtë ankth

Linda Rama reagoi për vendimin për mos hapjen e negociatave me një citim të shkrimtarit Ismail Kadare. Ajo shkruan se ankthin e shqiptarëve të humbjes së ëndrrës europaine dhe mbylljen e derës nga ana e saj nuk mund ta kuptojnë dot liderët e BE. Linda Rama shkruan se shqiptarët e kanë humbur atë dy herë një herë nga pushtimin osman dhe një herë me rënien në komunizëm dhe sot ende vijojnë të ndjejnë ankthin të humbjes së saj sërish.

“Shqiptarët, e kanë humbur dy herë Evropën: në shekullin XV dhe nën sundimin komunist. Sot, pas përmbysjes së komunizmit, shqiptarët jetojnë prapë në  ankthin e humbjes së tretë të Evropës. Ju që jetoni në zemër të saj, nuk mund ta kuptoni se ç’është ky ankth. ” shkruan Linda Rama.

Shkarkimi, Mema mesazh Halilit: Më duhet qetësi

Ardian Mema foli në konferencë për shtyp të premten në prag të ndeshjes me Laçin. Ai foli fillimisht për veten, duke u shprehur se ndeshjet e fundit është vënë nën presion. “Ndeshjet e fundit kanë sjellë disi presione në skuadër  aq më tepër te unë, nuk flas në emër të skuadrës por në emrin tim. Kjo më vë mua disi në presion sepse pretendohet që ndeshjet e Tiranës të fitohen, duke qenë se këtë vit është ekip elitar. E rëndësishme është që të fitohen ndeshjet. Ekipi ka luajtur shumë mirë, nuk ka pasur probleme tekniko fizike dhe tekniko taktike”, tha Mema.

Sipas tij, në ndeshjet e fundit skuadra nuk është ndihmuar nga fati. Për këtë arsye, trajneri Mema i shkoi shumë pranë shkarkimit nga detyra, por u ribesua nga presidenti Refik Halili. Në konferencën për shtyp, Ardi Mema i dërgoi një mesazh presidentit, duke i kërkuar qetësi. “Fakti që është edhe 100-vjetori i klubit, na vë pak në presion. Unë nuk jam magjistari apo profeti i futbollit, që të them se nesër do fitojmë, dhe do largohem kur të dua unë. Drejtuesit duhet të kuptojnë, se klubit i duhet qetësia. Duhet të shikojmë nga e ardhmja. Nëse gjërat na dalin nga kontrolli, do kemi edhe probleme. Kemi qenë pushim këto kohë, tani do e shohim nesër në fushë”, tha Mema.

Ndonëse luan mirë, rezultatet e tre ndeshjeve të fundit nuk ishin në të njëjtin raport me lojën. Po çfarë nuk shkon te Tirana, që lojën e bën të mirë, por rezultatet mungojnë? Ardian Mema shprehet se shkaku janë gabimet. “Për këtë flas më shumë me lojtarët. Duke qenë se kemi pasur fatin e keq, duhet të kemi akoma më shumë përqendrim. Nuk kemi një kundërshtar që na ka mbajtur në fushën tonë. Fati është pjesë e lojës. Nuk duhet t’ia lëmë gjërat në dorë të fatit. Ca punë duhet t’i bëjmë akoma më mirë. Kjo nuk është për të justifikuar lojtarët, por për t’i vënë me këmbë në tokë që të jemi më të përqendruar”, tha Mema.

Në fund ai foli dhe për përballjen me Laçin. Objektivi janë tre pikët, por së pari kërkon që skuadra të jetë e përqëndruar dhe të mos pësojë gola. “Mendoj se ndeshjet me Laçin kanë qenë të forta. Është ekip me ekuilibër. Të godet në momente të caktuara, me lojtarë të mirë. Ky ekip, vjet e kemi pasur problem. Nuk është se na pritën miqësisht. U treguan të egër me ne. Ne nuk kemi armiq, por kemi kundërshtar. Çdo ndeshje e konsiderojmë kundërshtarin sipas radhës, por nuk i ndajmë, i mirë apo i fortë, në kuptimin e egërsisë. Laçi ka ekip të mirë dhe nuk duhet të kishte aq pikë sa ka. Nesër në ndeshje, do jetë e luajtur fort, shpresoj të kemi fat, e të mos pësojmë gola që nuk duhej t’i pësonim”, tha ndër të tjera Mema.

Makina përmbyset në rrugë, plagoset drejtuesja

Një makinë është përmbysur në mes të rrugës, ku mbeti e plagosur drejtuesja e saj. Aksidenti ndodhi në aksin rrugor Sauk – Tiranë, në vendin e quajtur Sofra e Ariut.

Drejtuesja e makinës u dërgua në Spitalin e Traumës, ndërsa nuk dihen ende detaje të tjera për aksidentin.

Erdogan kërcënon kurdët me sulme të reja

Pa kaluar 24 orë nga arritja e marrëveshjes së armëpushimit të Turqisë ndaj kurdëve në Siri, Erdogan nuk i ka kursyer kërcënimet e tij me nisjen e një sulmi të ri, nëse kurdët nuk largohen nga “zona e sigurt”.

Në marrëveshjen e arritur thuhet se trupat kurde kanë kohë 120 orë ose 5 ditë për tu tërhequr rreth 30 kilometra larg kufirit me Turqinë për të krijuar të që Erdogan e cilëson si “zonë e sigurt”.

“Nëse premtimet mbahen deri të martën mbrëma, zona e sigurt do të zgjidhet. Nëse dështojnë, operacioni do të rinisë sapo të bëhen 120 orë”, tha Erdogan.

Ai shtoi se forcat e armatosura turke do të mbeten në rajon, pasi “siguria e kërkon një gjë të tillë”. Turqia ka kryer ofensiva ushtarake në territorin e Sirisë, ndërsa në fokus të sulmeve kanë qenë kurdët, duke mos kursyer as fëmijët.

Skip to toolbar