Vrasja tragjike e një 25- vjeçari nga një polic në Tiranë, ka shkaktuar zemërim dhe trazira të ligjshme. Edhe pse vrasja është një akt individual, ajo më së paku rrezaton nivelin e ulët profesional të policisë dhe pamundësinë e saj për të neutralizuar një situatë të dyshimtë, pa shkaktuar fatalitet.
Por të gjithë ata që janë kundër zemërimit të qytetarëve gabojnë. Zemërimi i qytetarëve, është kura më e mirë që shëron frikën në një shoqëri të traumatizuar nga një vrasje e papërgjegjshme.
E di që shumë vetë kanë rezerva pse në krye të protestave janë shfaqur njerëz të dhunshëm, pa etikë, me precedentë penal, apo pse ata thyjnë xhama e qëllojnë mbi Kryeministri.
Kur ka arsye për protestë, nuk ka arsye të gjykohen protestuesit. Sheshin e protestës e zënë ata që janë më të zotë, jo ata që janë më të moralshëm. Ata nuk kanë dalë të dhurojnë lule, kanë dalë të nxjerrin inatin e tyre. Dhe mos prisni të veprojnë ndryshe.
E di që shumë vetë shikojnë mes tyre, e pas tyre, Partinë Demokratike e LSI, por dhe ky nuk është mëkat. Edhe pse zemërimi i të rinjve shërben si viagra për pleqtë e politikës opozitare, sërisht nuk duhet të dëshpërohemi. Rëndësi ka që shoqëria të mos ndjehet e mposhtur nga frika.
E di që familjarët e djalit të vrarë, janë sot njerëzit më të dërrmuar në këtë vend, pasi ata përveçse kanë humbur njeriun e tyre, kanë humbur shpresën se autori që ka shkuar pas hekurave mund të dënohet. Dhe nuk kanë faj.
Kur kanë parë se si drejtësia ka liruar pa i dënuar dy gardistë vrasës të protestuseve politikë të 21 janarit dhe nuk janë rikthyer kurrë më në burg, ka plot aryse të besojnë se një polic që qëlloi në rrethana të dyshimta në një rrugicë në mes të natës, mund të dënohet më pak se ata që vranë live para kamerave dhe syve të gjithë shqiptarëve.
E di që Erion Veliaj mund të jetë trishtuar që është djegur bredhi i vitit të ri në sheshin Skënderbej, apo që janë thyer drerët e drunjtë të Krishtilindjeve, por është mirë të përmbahet dhe të mos bëjë si ata që vajtonin për palmën e Kryeministrisë më 21 janar. Le ta pastrojë qytetin nesër dhe ndjehet më mirë.
E di që shumë vetë tërbohen kur Ilir Meta e quan viktimën tragjike një hero të demokracisë, pasi u duket tallje me të ndjerin, ndërsa ai ka quajtur të vrarët politikë të 21 janarit, “kokëplarë”, por më besoni që Shqipëria ndjehet më mirë sot, se sa pas 21 janarit.
Dita më e trishtuar për mua ka qenë një mbasdite e pranverës së vitit 2011, kur pas vrasjeve barbare dhe arrogancës së shtetit, për të mos gjykuar vrasësit, biles për të shpikur “grusht shteti”, një grup i shoqërisë civile tentuan të mblidhen e të protestojnë nën sloganin “Jemi ende gjallë”. Nuk u shkoi askush. Shoqëria ishte trembur. Arroganca e dhunës pas vrasjeve tragjike e kishte bindur shoqërinë që me Sali Berishën dhe Ilir Metën nuk bëhet shaka, se të vrasin me plumb ballit.
Është mirë që kjo shqoëri nuk ka këtë mendim për Edi Ramën.
Është ditë e mirë për Shqipërinë që njerëzit nuk e kanë frikë qeverinë. Është ditë e mirë për vendin që njerëzit besojnë se qeverisë mund t’i japin një shpullë me protestën e tyre, qoftë dhe me dorën e Stresit. Kjo tregon se jemi vend normal.
Mjafton që askush të mos i thotë të ndjerit të vrarë aksidentalisht “kokëpalarë”, siç i kanë pas thënë dhjetë vite më parë aty që vrisnin politikisht në mes të bulevardit.