Angazhimi i kryeministrit Rama që brenda vitit tjetër buxheti për mbrojtjen të shkojë në 2 %, përbën një synim ambicioz nëse analizojmë shifrat e vendeve të tjera anëtare të aleancës.
Në vitin 2014, liderët e NATO-s vendosën si objektiv që buxheti i vendeve anëtare dedikuar mbrojtjes, do të rritej në të paktën 2% të GDP-së së shteteve brenda 10 vjetësh.
Kundershtite ishin te shumta. Ne samitin e vitit 2017, presidenti trump kercenoi terheqje te trupave amerikane nga Europa, nese vendet e BE, anetare te NATO-s, nuk hidhnin para ne arken e aleances. Cuditerisht, nder te paktet qe mbeshteten kete qendrim te trump, ishte Shqipëria. Nje gje qe vertetohet edhe nga deshmia ish keshilltarit per sigurine kombetare John Bolton, ne Librin e tij “The Room where it happened”.
1 vit përpara skadimit të këtij afati, vetëm 11 nga 31 vende anëtare të NATO-s e kanë arritur këtë objektiv.
Shteti që shpenzon më shumë për mbrojtjen është padyshim Amerika. Por në raport me Prodhimin e Brendshëm Bruto, është Greqia që ndan mënjan më shumë para për këtë sektor. Kuptohet, e ndikuar nga konflikti deri tani verbal me Turqine.
Të dy këto vende shpenzojnë për ushtritë më shumë se 3 % të buxhetit të tyre.
Mes 11 vendeve që e plotësojnë objektivin e NATO-s, bien në sy vende si: Estonia, Lituani dhe Polonia, shtete në kufi me Rusinë.
Në listën e gjatë të 20 vende që nuk e kalojnë targetin e 2% të GDP-së për mbrojtjen janë edhe vende të zhvilluara, si: Gjermania, Franca, Italia dhe Kanadaja.
3.76 % e ka buxhetin për mbrojtjen Greqia, që përbën shifrën më të lartë, ndërsa dedikimin më të ulët për këtë sektor e ka Luksemburgu, me vetëm 0.58 % të GDP-së së tij.
Buxheti i Shqipërisë dedikuar mbrojtjes aktualisht është 26 mld lekë, ose 1.6 % të Prodhimit të Përgjithshëm Bruto.
Kapja e shifrës 2% brenda një viti, do të përbënte një kapërcim të madh të vendit tonë, në paratë dedikuar mbrojtjes.
Do ta rendiste Shqipërinë mes të paktave vende që e kanë kapur objektivin.
Si dhe do të ishte një as i mirë nën mëngën e Edi Ramës, ambicia e te cilit per postin e Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s, megjithëse kurrë i faktuar, nuk është ende mohuar prej tij.
Fokusi i kryeministrit të Shqipërisë, i shtuar së fundmi në politikën e jashtme, dhe krizat rajonale, dukshem i mbeshtetur nga Franca, Gjermania dhe Shtetet e Bashkuara, ngjajnë si një nxemje e mirë, përpara përcjelljes së Jens Stoltenberg, norvegjezit që mandati i përfundon vitin tjetër.
NATO ose jo, kjo levizje e Shqiperisë do ta ekspozonte vendin tonë si një element kryesor i NATO-s në Ballkan, do të rrisë sigurinë kombëtare në këto kohë delikate. Edhe kuotat personale të kryeminsitrit, do të merrnin padyshim pjesën e luanit, në kreditet e meritës së Shqipërisë