Konferencat antikorrupsion kanë plot vend për humor, sidomos në një vend ku korrupsioni është një bimë që mbin ngado. Fatos Nano dhe Sali Berisha po ashtu kanë mbajtur konferenca antikorrupsion në mandatet e tyre.
Kur i degjon fjalimet e ministrave apo zyrtarëve të qeverisë, ndryshe nga herët e tjera, e vetmja gjë që kupton, është se kanë një lloj frike kur flasin për korrupsionin.
Nëse më parë për korrupsionin flitej në vetën e tretë dhe premtohej se ai do të luftohej, nëse i i shikon me vëmendje fjalimet e mërzitshme të konferencës së tanishme, e kanë një dimension që të ngjall kuriozitet dhe kjo ka të bëjë me frikën që endet mes rreshtave, me reagimin e drejtësisë ndaj tyre.
Ka disa fjalime që përpiqen të tregojnë se drejtësia po vepron vetëm mbi zyrtarë të qeverisë, ka fjalime të tjera patetike, që duan të tregojnë se korrupsioni nuk është ashtu siç duket, është më i mirë, por tek të gjithë ka një ndjenjë pasigurie kur flasin për raportet e drejtësisë me korrupsionin në këtë periudhë.
Ky nuk është një element që shkakton humor tek pjesëmarrësit. Është një element që shkakton frikë.
Për herë të parë për 31 vite, pushteti në Shqipëri është nën goditjen e pamëshirshme të drejtësisë, ku ministra dhe deputetë janë në burg, dhjetëra të tjerë në hetim, dhe përballë tyre një opozitë në shumicë e korruptuar dhe pa gjykuar, bën sikur është skeptike ndaj kësaj beteje. Në fakt është po kaq e frikësuar, në mos më shumë, se mos kjo është betejë e vërtetë dhe i vë përpara dhe ata.
Edhe kur përpiqen të sulmojnë ambasadoren amerikane si pjesëmarrëse në takim, edhe kur përpiqen të thumbojnë duke përmendur personazhe të korruptuar të pushtetit, në fakt edhe ata si shumica e zyrtarëve të qeverisë, frikën e kanë se mos drejtësia vërtet funksionin dhe i përballë ata me prangat.
Frika nga drejtësia e re është i vetmi element që e bën historike këtë konferencën antikorrupsion.
Dhe mirë apo keq, me të drejtë apo pa të drejtë, këtë frikë nuk e lidhin aq shumë me fuqinë e drejtësisë, se sa me praninë e ambasadores së SHBA në atë sale, që inkurajon drejtësinë të jetë dhe më e ashpër dhe të ndryshojë historinë e këtij vendi.
Në një vend ku për 30 vite korrupsioni nuk është ndëshkuar, kthimi i frikës nga ndëshkimi është vërtet një histori e re. Një histori e re që i tremb të dy palët, dhe ata që po ndëshkohen në pushtet, dhe ata që presin të ndëshkohen në opozitë.
Ndaj nuk është dhe aq për të qeshur kur e shikon konferencën dhe pjesëmarrësit që flasin. Nëse i shikoni me kujdes, ndonjë mund të duket qesharak, por kurrsesi askujt si vjen për të qeshur. As këtyre të opozitës që duan të bëjnë sikur tallen. Thjesht i nxjerrin frikën vetes se mos e kanë seriozisht.