Meta rikthen tonet e ashpra: Grushti i shtetit do të shtypet nga grushti i popullit. Shkarkimi? Le ta provojnë

Bashkë me konferencat e përjavshme për mediat, Presidenti Ilir Meta duket se riktheu sot edhe tonet e ashpra dhe mesazhet e qarta drejtuar maxhorancës qeverisësë.

Meta u shpreh se ishte pro listave të hapura në zgjedhjet e 25 prillit, ndërsa i kujtoi qeverisë të mos pengonte forcat e tjera politike të hapnin listat.
Në rast se një gjë e tillë ndodh, tha Kreu i Shtetit, vendi është para veprimeve antikushtetuese, siç i quajti ai ndryshimet e njëanshme të Kushtetutës për reformën zgjedhore. Kjo situatë sipas tij është e ngjashme me një grusht shteti, duke shtuar se sipër saj qëndron grushti i popullit.

“Për zgjedhjet për mua kanë rëndësi vetëm zgjedhjet e lira dhe të ndershme, vendosje e legjitimitetit në vend, kjo është një kërkesë ultimative dhe një e ardhme e qetë, me prosperitet për shqiptarët që janë lodhur, përçarë kaq shumë dhe i ka larguar më shumë nga vendi. Para pak ditësh lexova një artikull dramatik se në Shqipëri po ikin më shumë njerëz tani se në vitet ‘90.

Kërkoj t’i qendrojmë marrëveshjes së arritur në 5 qershor, të mos devijojmë asnjë milimetër, të mos përdorim gjoja lista të hapura për të prishur marrëveshjen. Përshëndes opozitën që ka qenë e hapur për lista 100% të hapura. Në rast se mazhoranca nuk dëshiron të hapë listat e saj s’ka pse pengon forcat e tjera të hapin listat. Nëse kemi një shkelje të njëanshme si me rastin e ndryshimeve kushtetuese atëherë është e qartë që kemi tentativë për grusht shteti, por grushti i shtetit do të shtypet nga grusht i popullit, është më i madh grushti i popullit”,- u shpreh Meta.

Meta po ashtu i qëndroi premtimit të tij se do vijojë të jetë President deri në 24 korrik 2022.

“Unë prej kohësh kam qënë i gatshëm që për hir të marrëveshjeve që zgjidhin krizat e institucioneve të lija edhe postin vetëm që të gjendet zgjidhje për vendin pa parë interesat personale dhe karrierën time. Dua t’ju siguroj se gjëja më e rëndësishme është garantimi i zgjedhje të 25 prillit, në të gjitha rastet premtimin që kam bërë do e mbaj, deri nmë 24 korrik 2022 Presidenca do jetë kështjellë e pamposhtur e ruajtjes së Kushtetutës. Këtu do ta mbaj me të gjitha mënyrat. Ky nuk është problemi i vetëm. Ky institucion e ka mbrojtur Kushtetutën në mënyrën më të vendosur, që vendi të mos përplaset në fund të greminës edhe pse e ka marrë tatpjetën, mjafton fakti që shtohen kushtet për integrimin. Kjo nuk është përgjegjësi e Presidentit është e qartë se kujt i takon përgjegjësia”.

Ndër të tjera kreu i shtetit iu përgjigj interesit të gazetarëve sa i takon pr/ligjit të ndërmarrë nga maxhoranca për kompetencat e Presidentit të Republikës.

“Nuk ka ligj antikushtetues nga një parlament jo kushtetues që pengon Presidentin të përmbushë misionin e tij kryesor në mbrojtje të kushtetutës në mbrojtje të pluralizmit politik, në mbrojtje të zgjedhjeve të lira e të ndershme. Maxhoranca e ka provuar me Presidentin 3-0. Sa herë ka vajtuar në Venecia, pavarësësisht nga lobimi që ka bërë, pavarësisht nga miliardat që ka shpenzuar lart e poshtë. Mos e kthejë në betejë me Presidentin sepse ky është presidenti i popullit të 2marsit.

Nuk është president as i LSI dhe as i opozitës dhe populli është aty është shtuar edhe prap kërkon shpërndarjen. Po unë them këtë punë ta zgjidhim më 25 prill në mënyrë paqësore, qytetare. Duan të më shkarkojnë ta provojnë, të vijnë këtu, kush i pengoi. Presidenti ka respektuar kushtetutën jo grushtin e shtetit. Nuk trembet më njeri në këtë vend, tremben vetëm të tremburit” u shpreh Meta.

Meta merr lidershipin (dhe njerëzit) e opozitës: Nis “fushatën” më 8 dhjetor

Me anë të zëdhënësit Tedi Blushi, Ilir Meta njoftoi të dielën një lajm të pazakontë. Më 8 dhjetor, “Ditën e Rinisë”, Presidenti do të organizojë një tubim mbarëpopullor. Tubimi do të mbahet në sheshin “Demokracia” në Qytetin Studenti, aty ku dhe nisi “Lëvizja Studentore e Viteve 1990, një tubim mbarëpopullor që synon Nisjen e një Dialogu me Shqipërinë. Shqipëria e Para”, shkruan zëdhënësi i Metës.

8 dhjetori është festë kombëtare, “Dita e Rinisë”, në nder të protestave të dhjetorit 1990 për rrëzimin e regjimit komunistit. Në fakt, organizimi i një tubimi nga Presidenti është i pazakontë, por jo kur e bën Ilir Meta, që tashmë na ka mësuar me lëvizje të pazakonta. Meta dëshmon se është “de facto” kryetar i opozitës dhe postin e Presidentit duket se po e përdor për aksionin opozitar.

Ndaj, në 8 dhjetor tubimi i Ilir Metës pritet të ketë simpatizantë të partive opozitare, pasi siç dihet presidenca është institucion mbi palët politike, e rrjedhimisht pa elektorat. Kjo lëvizje e Presidentit vjen në një moment kur sondazhet tregojnë se opozita ka pësuar rënie, e sidomos LSI, partia e themeluar nga Ilir Meta.

Por, me këtë organizim, Ilir Meta merr edhe rolin e lidershipit të opozitës, që prej gati 5 muajsh ndali protestat popullore. Ky tubim, që lajmërohet se do të shtrihet edhe në qytete të tjera, duket si nisja e një fushate elektorale. Madje, Meta ka gjetur dhe sloganin e “fushatës” së tij, “Shqipëria e para”. /Realstory.al/

“Dekretimi” i Xhaferllarit, përplasja e re Kuvend-Presidencë

“Dekretimi” i Marsida Xhaferllarit nga Presidenti Meta dhe mosnjohja e Arta Vorpsit, të emëruar në mënyrë automatike nga ligji për Gjykatën Kushtetuese sjell një përplasje të re institucionale Kuvend –Presidencë, por duket se fundin e hidhur mund ta ketë vetë Meta. Kreu i Komisionit të Ligjeve dhe njëherësh kreu i Komisionit Hetimor për shkarkimin e Presidentit, Ulsi Manja, por edhe deputeti i opozitës së re në Kuvend, Ralf Gjoni parashikuan një gjë të tillë në emisionin “Real Story” të datës 11 nëntor.

Mes debateve të shumta nëse presidenti do të thërriste Arta Vorpsin për t’u betuar, solli dhe një deklaratë të fortë të deputetit të opozitës në Kuvend Ralf Gjoni, i cili tha se nëse Meta nuk thërret anëtaret e zgjedhura për t’u betuar kjo do të çojë në një përplasje të madhe Kushtetueses duke lënë të kuptohet se kjo gjë mund të zërë poshtë Presidentin dhe jo Kuvendin.

“Nëse Meta nuk thërret anëtaret e zgjedhura për t’u betuar, kjo do të çojë në një përplasje të madhe Kushtetuese, shumë më e fortë se ajo e zgjedhjeve lokale të qershorit. Kjo është një zgjedhje shumë e madhe kushtetuese midis institucionit të Kuvendit dhe atij të Presidentit dhe kam frikë se kjo do rrokulliset si orteku dhe do zërë poshtë…Mund të them se Parlamenti është organi bazë i një demokracie.”

Ndërsa Ulsi Manja ndërhyn duke lënë të kuptohet se Kuvendi do dalë në krye dhe poshtë “ortekut” do të ngec Presidenti Meta. “Sigurisht që në një Republikë Parlamentare dihen zgjidhjet…” .

Ndaj Presidentit Meta ka nisur një proces shkarkimi, pikërisht prej dekreteve të tij të shpallura në mënyrë anti-ligjore dhe në kundërshtim me Kushtetutën e vendit për zgjedhjet, ndërsa Ulsi Manja, njëherësh edhe kreu i Komisionit Hetimor për shkarkimin e Presidentit, tha se vendimet e fundit të Metës nuk janë objekt hetimi për shkarkimin, por që do të merren parasysh në kuadrin e përgjithshëm kur të merret vendimi. / Real Story

Presidenca: Zero shkelje!

Presidenca nuk ka pranuar konkluzionet e raportit të Komisionit të Venecias ku thuhet se Presidenti Meta ka kryer shkelje të Kushtetues me dekretin e anulimit të 30 qershorit. Me një reagim të shkurtër, Presidenca ka hedhur poshtë Venecian duke thënë se ka zero shkelje nga Presidenti Meta dhe është kapur me datën e raportit duke e cilësuar si “ngatërresë” nga nxitimi apo më datën 29 shtator 2019 do të vij një dokument tjetër.

“Nuk komentojmë asnjë dokument të klasifikuar që na vjen nga institucione të ndryshme, përfshi edhe Komisionin e Venecias. Aq më tepër që sot është data 27 shtator 2019, ndërsa ky dokument mban datën 29 shtator 2019. Jemi të paqartë: është “ngatërresë” nga nxitimi, apo në datën 29 shtator 2019 do vijë një dokument tjetër? Sa i takon çështjes në fjalë, qëndrimi im i mëparshëm është shumë i qartë: zero shkelje të kushtetutës!” shkruhet në reagimin e zëdhënësit të presidentit.

Ndërkohë që Komisioni i Venecias e shkruaji qartë e zeza mbi të bardhë se presidenti i tejkaloi kompetencat e tij dhe shkeli Kushtetutën me dekretin e anulimit të 30 qershorit, presidenca vijon të mbrojë qëndrimin e saj se “presidenti mbrojti kushtetutën dhe djegien e parlamentit.”

“E dinë të gjithë shqiptarët dhe ndërkombëtarët me integritet se Presidenti i Republikës ka MBROJTUR Kushtetutën, rendin demokratik dhe pluralizmin politik, dhe ka SHMANGUR gjakderdhjen dhe Rajshtagun! Dëgjoni Bundestagun! Uluni urgjent dhe zgjidhni krizën e rëndë politike para se t’i shtoni kushte të tjera Shqipërisë.” shkruan Blushi

Çuditërisht vetë Meta, që ka komente dhe reagime për çdo gjë me statuse të shumta në Facebook, nga qetë dhe macet e deri tek sulmet e qeverisë apo ndërkombëtarëve, ka zgjedhur të hesht. Por ai duhet t’i përgjigjet një pyetje më të madhe që kanë lidhje edhe me deklaratat e tij të mëparshme, a do jap dorëheqjen ai?

Ngjela: Meta i çoroditur, mbrojtjen po e kthen në fajësi

Avokati dhe analisti Spartak Ngjela, deklaratat e Presidentit se ‘Parlamenti nuk është i plotë…dhe vendi është në krizë përfaqësimi’, i quan ‘çoroditje’ të Metës. Me anë të një komenti në rrjetet sociale, Ngjela shkruan se kjo nuk është krizë përfaqësimi, por sakrificë përfaqësimi për të ndëshkuar të korruptuarit.

“Çoroditja e Metës, vazhdon ta kthejë mbrojtjen e tij në fajësi…Meta deklaroi se “Parlamenti nuk është i plotë… kjo është krizë përfaqësimi”. Jo, zoti Meta, kjo nuk është krizë përfaqësimi, është sakrificë në përfaqësim, për të ndëshkuar të korruptuarit. Largimi i deputetëve PD dhe LSI, dhe futja në Parlament e deputetëve zëvendësues me arsye krejt e krejt ligjore nuk dha krizë, por sukses për Reformën në Drejtësi. Ky ishte sukses historik, sepse sot shqiptarët janë mu në prag të shpëtimit: në Shqipëri tani posa ka filluar antikorrupsioni si proces”, shkruan Ngjela.

Më tej, Sparak Ngjela komenton edhe deklaratat e Metës, ku u shpreh se kishte informacion se ‘do të digjej Parlamenti”, Ngjela shprehet se Meta gënjen. Ai ngre disa pyetje për Ilir Metën, duke arritur në konkluzionin se Meta është kundër Reformës në Drejtësi.

“Meta tha gjithashtu që “jam shtyrë për të zhvendosur me dekret datën e zgjedhjeve të dekretuara, sepse kisha të dhëna se do të digjej Parlamenti “. Nuk është profesionist prandaj gënjen, duke rënduar veten. Për këtë rast, pyetjet enigmë janë këto: Po mirë, ky President, nuk ka qenë fare në gjendje ta ndalonte djegien e mundshme të Parlamentit me forcën e shtetit?”.

“Po mirë, nuk mundej ky President të lajmëronte kryeministrin e ti kërkonte atij shpalljen e masave drastike: nga ndalimi i protestës e deri te vendosja e pjesëshme e gjendjes së jashtëzakonshme? Pse nuk ka bërë Meta asnjë nga këto? Sepse ka pritur djegien, domethënë destabilizimin e Shqipërisë, ngaqë vetë rrezikohet nga Reforma në Drejtësi kur të fillojë procesi antikorrupsion. Domethënë, Meta është kundër reformës? Sigurisht. Këtu ka qenë e gjithë loja e tij antikombëtare…”, përfundon Ngjela.

Presidenti zbardhi të vërtetën e dhunës

Nga Mero Baze

E gjithë beteja e dhunës e para 30 Qershorit i ndante palët vetëm në një pikë, tek ata që pretendonin se ishim para një revolte popullore, që i duhej hapur rrugë (dhe kjo ishte dyshja Meta- Berisha), dhe tek ata që e konsideronin një “revolucion” artificial të sponsorizuar me rroga shteti nga punonjës bashkiakë, që donin të imponoheshin me dhunë.

Presidenti në atë kohë jo vetëm që ishte nga ana e atyre që tentonin ta konsideronin legjitime dhunën dhe si një shpërthim popullor, por bazuar dhe në këtë vlerësim, ai mori vendime që i hodhën benzinë zjarrit siç ishte ç’dekretimi i zgjedhjeve më 30 Qershor.

Dhuna më e rëndë ndaj shtetit, ishte dhuna që pasoi dekretin e Ilir Metës, pasi zjarrvënësit e shkollave dhe qëndrave të votimit marshonin me urë zjarri në njërën dorë dhe me dekretin e Ilir Metës në dorën tjetër. Ai dekret u kthye në një “fatwa” për demokracinë shqiptare dhe rrezikoi që t’i vinte zjarrin Shqipërisë.

Sot Presidenti i Republikës, ka deklaruar se situata e dhunshme ishte artificiale, pra ju bashkua atyre që thoshin se gjithçka është e sajuar për të gjunjëzuar demokracinë me dhunë.

Ky është një qëndrim dhe vlerësim krejt i ndryshëm nga ai i para 30 Qershorit. Qëndrimi i parë i Ilir Metës dhe nxitja që ai i bëri dhunës kundër shtetit me dekretin për ç’dekretimin e 30 Qershorit është zanafilla e dhunës reale kundër shtetit dhe shkaku përse opozita tentoi ta quajë legjitime dhunën.

Tani që ky e quan dhunën artificiale, nuk besoj se ka nevojë për ndonjë raport të detajuar për shkarkimin e Presidentit.

Besoj se mjafton dhe ky pohim që këta gjithçka e kishin të sajuar për të gjunjëzuar përmes dhunës, politikisht shtetin shqiptar. Dhe përtej shkarkimit, këtu ka një vepër të pastër penale, që nuk mund të rrijë pa u hetuar.

Eshtë e para deklaratë e sinqertë e Presidentit në reflektimet e tij për ato që ka bërë. Dhe mendoj se nuk ka nevojë për ndonjë deklaratë tjetër. Për kaq ishin ndarë palët para 30 Qershorit.

Tani dhe Presidenti bie dakord që dhuna kundër shtetit kishte arsye artificiale. Problemi është se ai e frymëzoi, nxiti dhe udhëhoqi atë dhunë dhe duhet të përgjigjet.

Exclusive/ Dokumenti që provon “tradhtinë” e PD ndaj Metës: Mos prekni Soros

Realstory.al ka zbuluar një dokument të brendshëm të Partisë Demokratike, të shpërndarë anëtarëve të Kryesisë dhe ish deputetëve të Grupit Parlamentar, në mënyrë që ata të orientohen në lidhje me qëndrimet që duhet mbajnë në publik për çështje të caktuara.

Dokumenti ekskluziv i gjetur nga realstory, u jep këshilla anëtarëve të kryesisë dhe ish deputetëve se çfarë qëndrimesh duhet të mbajnë në lidhje me zgjedhjet duke iu referuar gjetjeve të OSBE/ODIHR që “theksojnë se 30 qershori nuk ishte në interesin e qytetarëve shqiptarë dhe votimet ishin të paligjshme”.

Sipas dokumentit të shpërndarë nga Sekretari i Përgjithshëm i PD-së që nuk mban as firmë as vulë, problemet më serioze të gjetjeve të OSBE ishin: votime pa zgjedhje, përjashtim i padrejtë i opozitës nga administrimi i zgjedhjeve dhe monitorimi i procesit zgjedhor, mosfunksionimi i gjykatave, vendime të gabuara të KQZ-së, marrje e kompetencave të Gjykatës Kushtetuese, si dhe gjetje të tjera, të cilat u janë dhënë të detajuara në dokument.

Dhe pikërisht të gjitha këto qëndrime ne i kemi dëgjuar nga eksponentë të ndryshëm të PD-së në daljet e tyre publike.

Por ajo që bie në sy në dokument është porosia që të mos preken aspak deklaratat e akuzat e Metës ndaj Sorosit.

“Për qëndrimet e tjera të presidentit ne nuk kemi asnjë koment. Këtu përfshihet edhe çështja e Sorosit”, shkruhet qartë me germa të zeza në dokument.

Pra në këtë dokument konfirmohen qëndrimet në publik të përfaqësuesve të PD. Në fakt deri ditën e sotme nuk ka asnjë qëndrim publik të eksponentëve të PD-së në lidhje me akuzat e presidentit Meta për “deep state”, ku ai akuzonte Sorosin se ka kapur shtetin në bashkëpunim me Ramën dhe veçanërisht reformën në drejtësi.

Asnjë deklaratë, madje as nga Sali Berisha me të cilin Soros konfirmonte në një intervistë për Sokol Ballën në vitin 2005 se kishin marrëdhënie të shkëlqyera. (shih videon këtu)

Pikërisht ky dokument i shpërndarë nga lidershipi i PD-së e konfirmon këtë. Ky dokument është prova që Soros ka marrëdhënie shumë të mira me Partinë Demokratike, veçanërisht me lidershipin e saj, po ashtu siç ka me Partinë Socialiste dhe krerët e saj. Por niveli i “dashurisë” sigurisht ndryshon. Partia Socialiste sot është në qeveri, ndërsa PD në rrugë. Por kjo nuk e pengon selinë blu të mos prekë e cenojë në asnjë mënyrë Sorosin.

Dokumenti gjithashtu konfirmon që ka një thyerje mes Partisë Demokratike dhe presidentit Meta. PD nuk pranon negociatat e presidentit për të ulur palët. Por mesa duket kjo ka lidhje me preferencën e PD për interlokutorin e krizës, që siç duket qartë, ky nuk është presidenti Meta.

Përsa i përket qëndrimit të presidentit, në dokument theksohet se “PD ka vlerësuar përpjekjen e tij për zgjidhjen e krizës, por qëndrimi ynë mbetet i pandryshuar se nuk hyjmë në zgjedhje pa largimin e Edi Ramës dhe nxjerrjen para drejtësisë se atyre që vodhën zgjedhjet në bashkëpunim me krimin”.

Pra Partia Demokratike vazhdon t’i qëndrojë kërkesës së vazhdueshme se negociatat nuk do të bëhen me Ramën kryeministër dhe se nuk do të ketë zgjedhje me Ramën kryeministër.

Pikërisht ky qëndrim i PD-së shpjegon edhe deklaratën e Metës një ditë më parë, i cili tha se i është drejtuar drejtuesve të OSBE me një letër, prej të cilës kërkon ndërmjetësimin e negociatave mes palëve. Pasi e di në vetë të parë se opozita mund ta pranojë në shtëpi, por jo në tryeze negociatash me Edi Ramën./realstory.al

Gjykatat u japin mandatin bashkiakëve të rinj

Pas Gledian Llatjas në Elbasan, Gjykatat në vend kanë konfirmuar mandatet e bashkiakëve të dalë nga zgjedhjet e 30 qershorit, edhe për tre të zgjedhur të tjerë vendor. Kastriot Gurra në Librazhd, Armando Subashi në Fier dhe Redjan Krali në Kavajë, janë ligjëruar si kryetar të ligjshëm përkatësisht nga Gjykata e Elbasanit, Fierit dhe Kavajës. Në këtë mënyrë, nëpërmjet verdiktit gjyqësor, pas vendimit të KQZ, të zgjedhurit nga procesi elektoral i 30 qershorit, njihen zyrtarisht si kryetarët e rinj të bashkive në vend.

Gjithashtu, njohja ligjore e tyre, rrëzon përfundimisht pretendimet e opozitës dhe presidentit për paligjshmërinë e procesit zgjedhor të 30 qershorit. Tre ditë më parë, opozita nëpërmjet Sekretarit të Përgjithshëm Gazmend Bardhi, u bëri thirrje Gjykatave në vend, që të mos njohin mandatet e të zgjedhurve të rinj vendor, deri në krijimin e Gjykatës Kushtetuese, e cila pritet të bëjë dhe një vlerësim të ligjshmërisë së 30 qershorit.

“Sipas ligjeve të vendit, që një kryebashkiak të marrë detyrën, mandati i tij duhet të vërtetohet nga gjykata, nëse është marrë në përputhje me Kushtetutën, nëse është fituar apo jo në zgjedhje të organizuara në mbështetje të Dekretit të Presidentit. Nëse gjyqtarët do të tregojnë integritet, do t’i binden ligjit dhe nuk do t’i nënshtrohen kërcënimeve me Veting apo me mjete të tjera mafioze, të përdorura më parë nga Edi Rama, vendimi i tyre është shumë i thjeshtë: të respektojnë kompetencën kushtetuese të Presidentit për të shpallur datën e zgjedhjeve”, tha Bardhi.

Ndërkohë, një ditë pas zgjedhjeve të 30 qershorit, kryesuesja e misionit vëzhgues të OSBE/ODIHR, Audrey Glover u shpreh se “do të jenë autoritetet e vendit dhe gjykatat ato që do të bëjnë certifikimin e rezultatit zgjedhor”. Në fakt, vendimet e ditëve të fundit nga disa gjykata në vend, po i japin të drejtë mazhorancës dhe ndërkombëtarëve, që njohën si proces të ligjshëm zgjedhor atë të 30 qershorit, i përcaktuar sipas kornizës kushtetuese.

Pse Presidenti “u çmend” me dashje

Nga Çapajev Gjokutaj

Performanca e presidentit të republikës, zotit Ilir Meta, në konferencën e fundit për shtyp s’ishte si zakonisht. Prej 5-6 vitesh shfaqjet e tij në publik u janë nënshtruar disa motove të artikuluara shkurt dhe të ndërtuara mbi të njëjtën strukturë si: ‘me qetësi dhe dashuri’, ‘me qetësi dhe përgjegjshmëri’, ‘me qetësi dhe shqiptari’ etj.

Këto moto bazike përsërisnin gjithnjë fjalën ‘qetësi’ që, në këtë kontekst jept e merr me kuptimet: gjakftohtësi, maturi, vetpërmbajtje. Performancës së fundit të z. President i mungonte pikërisht qetësia dhe dukej e mbingarkuar me agresivitet ose, siç shkruante Lapsi.al ‘i ngjante një kapsolleje që shtinte në rreze 360 gradë’.

Dukej që përtej se kjo dalje publike shënonte braktisje të qetësisë dhe maturisë, thenë më përgjithshëm shenonte një ikje nga norma. Në shkencë dhe sidomos në disiplinat që merren me ligjërimin, ikja nga norma ngjall kureshtje dhe nxit hulumtimin. Nuk është e rastit që humbjen e qetësisë dhe agresivitetin e vunë re shumica e opinionistëve dhe natyrshëm u përpoqën ta analizonin, t’i gjenin rrënjët dhe të zbulonin synimet e pasojat.

Siç ndodh rëndom një pjesë jo e vogël e opinionistëve, mbështetur në orientimin e tyre politik qëmtuan elementët që u vinin hosh dhe ndërtuan realitete të ndryshme, madje edhe diametralisht të kundërta. Kështu opinionistët pranë opozitës thanë se agresiviteti i z. President shprehte forcë, kurse ata pranë qeverisë shpallën të kundërtën: performanca agresive shprehte frikë dhe dobësi.

Në fakt argumentat e të dyja palëve, megjithëse të kundërta, mbështeteshin mbi të njejtin fakt: pjesëmarrja në zgjedhjet e 30 qershorit. Për të parët pjesëmarrja 20 e ca përqind ishte dëshmi se masa e qytetarëve iu kundërvunë këmbënguljes së kryeministrit për të mos shtyrë zgjedhjet dhe automatikisht dolën në mbështetje të presidentit. Ky i fundit, duke parë gati 80 përqind të shqiptarëve në mbështetje të tij u ndie i fortë.

Opinionistët pranë qeverisë bënin një tjetër lexim. Sipas tyre 20 e ca përqind e qytetareve që dolën në zgjedhje ishin diç më shumë se ata që e kishin votuar PS-në në 2017, gjë që dëshmon se maxhoranca mbetet maxhorancë edhe në mes të mandatit të dytë pas shumë përplasjesh e skandalesh. Jo vetëm kaq, shtonte kjo palë, por shqiptarët, përfshirë këtu edhe abstenuesit, nuk mbështetën skenarët me dhunë e përplasje sociale.

Në këtë lojë shifrash të dyja palët linin në harresë elektoratin gri, dmth atë pjesë të qytetarëve që, të velur dhe të neveritur nga konflikti çerekshekullor mes maxhorancave dhe opozitave që kanë alternuar njera tjetrën në pushtet duke mbetur në thelb po ato, i kanë kthyer krahët politikës dhe shpresëhumbur ose rropaten t’i zgjidhin hallet me përpjekje individuale, ose mezi presin rastin të ikin dhe ta sigurojnë jetesën në dhera të huaj. Dhe s’janë pak por diç më shumë se një të tretën e elektoratit. Po të shtosh këtu edhe masën e emigrantëve që de facto janë përjashtuar nga votimet, rezulton se si maxhoranca ashtu dhe opozita i bëjnë hesapet dhe kegjtimojnë veten duke injoruar shumicën dërmuese të votuesve.

Përtej kësaj loje luftrash mes përkrahësve të maxhorancës dhe atyre të opozites, artikulimet e z. President në konferencën e fundit për shtyp përmbajnë disa elementë tekstorë që, në varësi të pëlqimeve politike të opinionistëve mund të lexohen edhe si shprehje force, edhe si dëshmi frike. Fjala është për dy miniarrativa: identifikimi me figura historike dhe komplotet.

“Ilir Meta nuk është i racës së Gruevskit është presidenti i vendit dhe i del për zot. Jam i racës së Avni Rustemit, Mic Sokolit, Vojo Kushit”, citohet të ketë thenë z. President. Gjëja e parë që tërheq vemendje në këtë deklarate është qendrimi i tejndezur nacionalist, qendrim që shpie në kundërvenie mes dy ‘racave’ apo, më saktë, mes dy etnive: asaj shqiptare dhe asaj maqedonase. Eshtë padyshim një lapsus, një lajthitje pa vetdije, por që gjithsesi shenon një ikje nga vetja, ikje e papërfytyrueshme për botvështrimin e një të majti, siç e klasifikoi veten z. President.

Mes qindra heronjve që mund të përdoren si ikona të shqiptarësisë, z. President zgjodhi vetëm tre që shquajnë sa për guxim aq edhe për vendosmëri që shpie në vetmohim. Dëshira për t’u përqasur deri në identifikim me figura të tilla sa heroike aq dhe tragjike, mund të lexohet si shenjë vendosmërie në rrafsh retorik, por në rrafsh psikologjik rezulton të jetë tregues frike e dobësie.

Identifikimi me të tjerë është prirje mbarëhumane që shfaqet tek individi qysh në hapat e para të konstruktimit të vetes, thonë psikologët. Në nënvetdije, foshnja realizon se nuk i del dot zot as trupit të vet, s’është veçse një grumbull procesesh biologjike mbi të cilat nuk ka kurrfarë autoriteti. Rrjedhimisht ndër detyrat e para të çdo foshnje është të formojë, gradualisht e nëpër vite, një personalitet koherent që mbledh e bën bashkë gjithë këto copëza fragmentare. Rruga më e natyrshme për këtë është të huajë modele nga bota që e rrethon.

Parë kështu prirja për t’u identifikuar me të tjerë qofshin këta prindërit, të afërmit dhe, ca më pas, mësuesit, heronjtë etj. zë fill mbi ndjesinë e dobësisë, është mjet për t’i dhenë vetes kurajo dhe për të dëshmuar koherencë dhe forcë në sytë e të tjerëve. Thonë se ky huq foshnjor vazhdon gjithë jetën, vetëm se shumicën e herëve ngjan me lumenjtë e shkretëtirës, del në sipërfaqe vetëm në periudha trazimesh emocionale si frikë, ngazëllim etj.

Sado i vërtetë të jetë ky shpjegim, do të tingëllonte vulgar e naiv po të përdorej për të thenë se humbja e qetësisë nga z. President dhe shfaqja e tij publike me tone të dukshme agresive dëshmon pasiguri e frikë përballë kërcënimeve për shkarkim që po i bën maxhoranca.

Gjasat janë se kemi të bëjmë me një strategji komunikimi. Duke e përqasur veten me Mic Sokolin e Vojo Kushin, z. President syonte dhe, përgjithësisht ia arriti, të krijojë një shtjellë në ligjërimin mediatik dhe të tërheqë vemendjen e publikut që në kësi rastesh nxitet të interpretojë e të hamendësojë nenkuptime. Përmendja e atdhetarit dhe atentatorit Avni Rustemi duket se i shërben edhe më shumë nxitjes së hamendjeve dhe interpretimeve, ashtu siç kishte shërbyer kohë më parë Salvador Alende.

Edhe pretendimi për komplote mund të lexohet si dëshmi frike në rrafsh psikologjik, por në rrafshet e retorikës dhe të strategjive të komunikimit rezulton si mjet i parapëlqyer për të ngjallur diskutime e për të tërhequr vemendje.

Prirja për t’i shpjeguar gjerat me komplote dhe teori konspirative, thonë psikologët, i ka rrënjët tek frika dhe pasiguria. Njeriu, duke u ndier i përkohshëm dhe i dobët i trembet deri në llahtar rastësisë dhe kaosit. Teoritë konspirative janë mjet për t’i mbushur mendjen vetes se kjo botë s’është aq kaotike sa duket, rrjedhat e saj përcaktohen nga vullnte njerëzore, qofshin dhe okulte.

Gjithsesi mininarrativa e konspiracionit, që u shfaq britshëm në daljen e fundit publike të z. President, ngjan të jetë kryekëput strategji komunikimi. Përfolja e komploteve është mjet i parapëlqyer për të tërhequr vemendjen e publikut dhe për të ngjallur vemendje dhe diskutime.

Humbja e qetësisë dhe agresiviteti që, hera herës u përzie edhe me nervozizëm të dukshëm, si në rastin e sulmeve kundër Sokol Ballës psh, vështirë se mund të lexohen si shenjë force. Sipas shumicës së gjasave kemi të bëjmë me një strategji komunikimi që synonte të përforconte mesazhin se z. President, i gjendur përballë ndërmarjeve të maxhorancës për ta shkarkuar, nuk ka për të ndenjur duarkryq.

Parë nga interesat e vendit ky mesazh ngjan të jetë lajm i keq. Muajt në vijim palët politike, plus presidenca, mediat etj. do të vazhdojnë të merren me konfliktet politike dhe vështirë se do të kujtohet kush të flasë për punët dhe për njerëzit. ‘ Rroftë e qoftë politika, popullit le t’i bjerë pika’ këndoi ai sazexhiu.

Jo vetëm kaq. Janë të gjitha gjasat që gërmëri total që pritet të gjenerojë ky sherr i hapur në zemër të shtetit, të përbaltë gjithçka, përfshirë dhe reformën në drejtësi.

Pa bërë orakullin për të parashikuar se cila palë do të dalë fituese, një gjë duket thuajse e sigurt. Vazhdimi i këtij sherri pa principe por edhe pa arbitër, herët a vonë do t’i shërbejë rotacionit politik. Dy parti e gjysëm që kemi do t’ia dalin të çimentojnë më tej vazhdimësinë e monopolit të pushtetit, kurse shoqëria, qytetarët e thjeshtë do të dalin më shpresëvrarë, me më pak ëndrra e projekte për të jetuar në këto troje dhe me një dëshirë dramatike e në rritje për të shpëtuar me këmbë.

Problemi i presidentit, është se nuk ka më rëndësi

Nga Mero Baze

Presidenti ka dy ditë që gdhihet keq. Dje dha një shfaqje të çekuilibrit politik, diplomatik, shtetëror dhe mendor.

Sot e kishte kapur me letra qysh në mëngjes. Nisi t’i shkruante Ramës, pastaj vazhdoi me ambasadorin e BE. Të parin e shantazhonte, se do fliste për reformën, të dytit i kërkonte llogari pse nuk e kishte përfillur veprimtarinë e presidentit para zgjedhjeve dhe pse po merrej me reformën në drejtësi.

Të dy, as kryeministri dhe as ambasadori Soreca, në fakt nuk ju përgjigjën. E panë më shumë të udhës të vlerësojnë vendimin e Komisionit Europian kundër përpjekjes për rikthimin e vizave nga Holanda.

Por duket se presidenti do të vazhdojë me letra dhe pyetje këto ditë. Ka një lloj ngutje në formë tërbimi, që kaplon zakonisht mendje të nxehta, nga mospërfillja dhe injorimi i hapur që ju bë si president, kur deshi të përdorë ç’dekretimin e zgjedhjeve, si arsye për të shkuar drejt luftës civile.

Tani as zgjedhjet nuk u shtynë, as luftë civile nuk pati dhe presidenti është i shqetësuar, se si do të vazhdojë të injorohet.

Pyetjet e tij më shumë se sa sqarime, janë pyetje retorike, që ai nuk do që t’i konfirmojë askush.

Po çfarë ka ndodhur realisht që është destabilizuar presidenti?

E para, është injorimi që atij ju bë nga SHBA dhe Bashkimi Europian, pas ç’dekretimit të zgjedhjeve.

Perëndimi injoroi aktet e tij juridike, duke i hedhur në kosh, dhe i dha mbështetje shqyrtimit që i bëri Kolegji Zgjedhor këtyre akteve, duke mbështetur zgjedhjet e 30 qershorit. Praktikisht Ilir Metën e “shkarkuan” si president dhe zgjodhën të mbrojnë zgjedhjet dhe institucionet kushtetuese.

Së dyti, është indiferenca e Perëndimit për t’u përfshirë në bisedimet me kushte të opozitës para zgjedhjeve, duke e lënë opozitën ta paguajë shtrenjtë shantazhin e saj, për të mos hyrë në zgjedhje dhe për të djegur mandatet, që të rrëzonte qeverinë.

Ilir Meta ka pritur se Perëndimi do të trokiste në derë të tij për këtë hall dhe ai të faktorizohej. Perëndimi në fakt nuk trokiti askund.

Sot, falë strategjisë Berisha-Meta, zbatuar nga Basha- Kryemadhi, opozita është në rrugë si një parti e krijuar dje, pa asnjë deputet, pa asnjë bashkiak, ose anëtar këshillash bashkiake.

Së treti, Meta ka kuptuar se Bashkimi Europian po mbështet krijimin e shpejtë të Gjykatës Kushtetuese dhe po hedh në erë strategjinë Meta- Berisha për ta bllokuar dhe më tej krijimin e kësaj gjykate.

Nën këshillat e ekspertëve të BE, pritet që në fund të korrikut të bëhen tre propozime që i takojnë presidentit dhe tre propozime që i takojnë Parlamentit, për anëtarë të Gjykatës Kushtetuese.

Nëse presidenti refuzon t’i çojë propozimet në Kuvend, me arsyetimin se mund të mos jenë tre kandidatë për një post, por dy, atëhere sipas listimit të KED, i pari i listuar, kalon direkt anëtar.

Kjo bën që maksimalisht Ilir Meta ta vonojë Gjykatën Kushtetuese deri në fund të shtatorit. Pas saj, nuk ka çfarë i bën më.

Së katërti, Ilir Meta po bën përpjekje të bllokojë formimin e Gjykatës së Lartë.

Arsyet e bllokimit fillimisht lidhen me faktin se tre anëtarë të Gjykatës Kushtetuese duhet të zgjidhen nga kjo Gjykatë. Në fakt, Gjykata e Lartë mund të vonojë, por ajo nuk e pengon dot më funksionalizimin e Gjykatës Kushtetuese.

Nga ana tjetër, ajo duhet të ngrihet pasi janë akumuluar mijëra çështje për t’u gjykuar. Dhe Ilir Meta duket i shqetësuar nga një propozim i “Euralius”, që rekomandon përdorimin e precedentit të prokurorit të Përgjithshëm të Përkohshëm, deri në ngritjen e përhershme të Gjykatës së Lartë.

Të gjitha këto detaje, pafuqia për ta ndalur reformën dhe injorimi që atij po i bëhet si faktor institucional në vend,e kanë xhindosur dhe bën ato që po bën, nga dje deri sot.

Nuk di çka ndërmend të bëjë nesër, por këto që ka bërë dje dhe sot janë boll për të dëshmuar se ai ndjehet i izoluar dhe i parëndësishëm për ta.

Në fakt, ata, as tani nuk po kërkojnë të ulen me presidentin. Ata po u bëjnë thirrje palëve të ulen vetë me njëra- tjetrën dhe presidenti është palë, jo intelokutor në këtë histori.

Për Perëndimin, ai është zjarrëvënës i izoluar i Shqipërisë, për qëverinë është udhëhëqës i opozitës, për opozitën është lideri në pushtet i saj. Por askujt nuk i hyn më në punë, as Perëndimit, as shumicës. As opozitës nuk i bënë punë dekretet e tij.