Shpërthimet e Ilir Metës, nuk janë shenjë e mirë për të. Tanimë nuk janë një sëmundje e panjohur. Klinikisht mund të mjekohen, por shumë pacientë, përfshi dhe personin në fjalë, e kanë traditë ta refuzojnë mjekimin pasi nuk pranojnë sëmundjen. Nuk është ndonjë sëmundje e shërueshme, por është e mjekueshme. Për më tepër në këto temperatura të larta dhe krizë për hapësira politike.
Më parë i kanë ndodhur gjithmonë në situata të ngjashme. Zakonisht i kanë ndodhur para zgjedhjeve, madje në disa raste disa ditë para zgjedhjeve, duke hedhur në erë dhe garën elektorale të opozitës.
Ka pas dhe raste të shkëputura kur i dukej që ka qenë nën presion, sidomos nga aleatët perëndimorë, për sjelljet e tij. Në të gjitha rastet, të gjithë e kemi kuptuar hallin.
Edhe kjo e sotmja kishte simptoma të njëjta. Ka ndodhur në vapë të madhe, ka ndodhur para një halli të madh, dhe mbi të gjitha, ka ndodhur para një paqartësie të madhe të tij se nga kush i ka ardhur ky hall.
Vapën nuk e kemi në dorë ta shmangim. Është në dorë të Zotit.
Hallin e madh të tij po ashtu nuk e kemi më në dorë, se është bërë publik. Autoriteti i Dosjeve ka cituar një denoncim të tij, si provë e mjaftueshme për të qenë bashkëpunëtor i Sigurimit të Shtetit.
E vetmja gjë që mund ta qetësojë disi, është ta sqarojmë se kush i ka çuar drejt gjurmëve të dosjes njerëzit e Autoritetit të Dosjeve. Nëse ai do të ishte i bindur që e ka çuar Rama, do të ishte më i qetë, se nuk ka çfarë pret ndonjë gjë të mirë nga Rama. Madje do dukej dhe si viktimë.
Por duket se këtë peshqeshin e sotëm e kemi prej paranojës që ka prej Berishës, pasi është më i bindur se synon për ta eliminuar si faktor opozitar. Duke shpërthyer si sot, ai do t’i tregoj atij se është opozitar më i fortë se ai, dhe ja nisi me këputje në mes me të shara me libër shtëpie dhe gjithë të tjerat që i dëgjuam.
E vetmja gjë e qartë që shpjegohej në gjithë këtë shpërthim ishte përmendja e shtatorit si betejë finale. Fakti që Taulant Balla përmendi që në shtator do t’i hapet dosja në Parlament dhe ai do të dalë jashtë politike me ligj, na e bëri të qartë pse ulërinte “Shtatori, Shtatori”, aq sa hutoi dhe Agim Neshon, se ai e di festën e partisë më 8 nëntor. Të tjerat pastaj janë pasoja. Dhe vapë natyrisht.